Michiel de Ruyterprijs voor oprichters Amsterdam Gay Pride
Het is een herfstachtige dag en in een groot café ontdek ik Siep de Haan achter een hoge vaas met bloemen. Samen met Peter Kramer en Ernst Verhoeven is hem op het door Canal Catwalk / Couturekrant georganiseerde event de Michiel de Ruyterprijs uitgereikt.
Zij zijn de drie oprichters/bedenkers van één van de meest toonaangevende Gay Prides van de wereld en ontvingen op 21 september 2016 deze prijs. Hoe zijn zij daar toe gekomen? "In onze hoofdstad was de vrijheid om jezelf te kunnen zijn altijd al veel groter dan in andere steden. Jarenlang kwamen allerlei mensen juist voor deze openheid ook uit Amerika en andere landen naar Amsterdam."
Dat probleem van niet jezelf kunnen-en-mogen-zijn is in heel veel landen zoveel jaar later nog steeds niet opgelost maar Mokum stond altijd al bekend als zeer gastvrij...
"Dat klopt. Wij startten met de Amsterdam Pride omdat wij zagen dat talloze gay- en lesbogeoriënteerde organisaties, hotels, restaurants en reisorganisaties los van elkaar stonden. Wij zochten en streden voor verbondenheid. Naast de emancipatie is dat altijd onze enige echte hartewens geweest."
Toch heb ik de indruk dat er wel nog wat kleine conflictjes speelden?
"Wij waren en zijn zeer gepassioneerd al wordt dat niet altijd goed begrepen. Wij waren ook al vroeg maatschappelijk betrokken ondernemers. Hoofdzaak is dat wij met z'n drieën heel gedreven meer dan 10 jaar hebben samengewerkt met honderden bedrijven en organisaties."
Honderden organisaties?
"Alleen al met 80 boten die 80 bedrijven en organisaties vertegenwoordigden... Dat was juist het geheim van de botenparade. Dat 80 verschillende bedrijven of organisaties zich konden presenteren. Onze doelstelling heeft geleid tot verbindingen met het C.O.C., Amnesty International, de Gay Games, verschillende politieke partijen en tal van belangrijke maatschappelijke georiënteerde organisaties. Ik denk aan de Schorerstichting."
Het waren ook jaren met moeilijke problemen zoals met de vele H.I.V. geïnfecteerden...
"Er waren uiteenlopende ontwikkelingen gaande. Maar ons werk werd door veel onvergetelijk mooie mensen krachtig ondersteund. Samengevat zou je het werk van ons allemaal als een kado van de lesbo- en homogemeenschap aan Amsterdam kunnen beschouwen."
Als je de uitwerking ervan ziet merk je wel dat vrijwel iedereen in onze stad en van her en der in het land -en zelfs de wereld- zich daar graag bij heeft aangesloten. Zo was daar het moment dat er op een boot van de Gemeente Amsterdam een zeer geliefde burgemeester en de lange minister van onderwijs op de boeg stonden te wuiven en te dansen tijdens de Amsterdam Pride. Veel media spraken later alleen maar verbaasd over de minister die onverwacht daar met een keurige hoed op verscheen.
Ook bij Siep de Haan komt een stroom van herinneringen voorbij. Er is zoveel gebeurd. En er moet altijd weer gezocht worden naar verbeteringen bij zulke grote events.
"Na 10 jaar is ons werk door andere zeer betrokken werkenden overgenomen. En de Gemeente Amsterdam heeft haar verantwoordelijkheid vooral ook zeer serieus genomen," concludeert hij. "Wij spreken er nog vaak met ons drieën over en we zijn erg dankbaar ook omdat we nog een hele goede band met de huidige organisatie hebben."
FOTO: MARCEL ANTONISSE / ANTONISSE MEDIA