Engeltje helpt mee bij de Swiss Juwelier
AMSTERDAM - Hij is al 22 jaar in Nederland en kwam ooit uit Irak. Iyad Almoubarak heeft zijn juwelierszaak in de roezemoezige Kinkerstraat waar je tussen alle winkels, banken en kapperszaken op 104 ook de Swiss juwelier aantreft."Binnen niet al te lange tijd bestaat deze juwelierswinkel al 110 jaar," zegt hij. Niet dat hij dat natuurlijk allemaal zelf heeft meegemaakt maar er werd al een juwelierszaak ingericht door de ouders van de vorige eigenaar die Andrew heette.
"Hij heeft zijn winkel vanwege een hoge leeftijd aan mij overgedragen maar hij zei dat hij dit alleen deed omdat hij weet dat ik gek op mijn vak ben."
Iyad woonde vroeger met zijn ouders en 5 broers en 3 zussen in Bagdad. Zijn vader zat aanvankelijk ook in de juwelen maar had later ander werk. Intussen was Iyad al van zijn 5de jaar af met zijn vader op pad geweest en leerde graag en veel over het juweliersvak. Hij leerde zo al heel jong van alles over edelmetalen en edelstenen. Dat ging hem allemaal ook zo goed af dat zijn vader hem al op zijn 14de jaar een eigen juwelierszaak in Bagdad schonk. Daar bekwaamde hij zich direct met een praktijkopleiding ook tot goudsmid.
Hoe kon hij dat dan toen al redden? "Het is een aangeboren onrust denk ik," zegt de juwelier. "Het zit nu eenmaal in mij. Daarom moet ik altijd ondernemen en aktief zijn. Toen ik jaren geleden 30 was en naar Nederland kwam begon ik een Italiaans restaurant."
Was hij zo gek op koken en bakken? "Helemaal niet. Maar ik kon een restaurant kopen en leerde al snel hoe dat vak bedreven wordt. Na een weekje oefenen gooide ik de pizza's al hoger in de lucht dan de pizzabakkers het mij voordeden en al lang hadden gedaan."
Hoe kwam hij dan toch bij deze juweliersbranche terecht? "Het was nu eenmaal mijn grote passie. De juwelenbranche bleef mij ongelooflijk trekken ... "
In vroegere jaren had je geen talencursussen. Hoe leerde hij onze taal? Hij bleek met handen en voeten zich verstaanbaar te maken. En hij is ongelooflijk graag aan het repareren. Terwijl ik hem interview luister ik naar zijn gesprekken met binnenkomende klanten die hier vaak hun horloge laten repareren.
Een lange vrouw in een geblokte roze mantel behangen met zilveren sieraden wil nog meer aanschaffen. "Maar dan niet met die dure stenen. En het moet er wel goed uitzien hoor. Kan dat meneer?"... De volgende klant is een knap meisje dat op het punt staat zich te verloven. "De moeder van mijn verloofde wil onze ringen betalen maar niet met die hele dure stenen. Kunt u deze ringen ook in prijs verlagen met die stenen daar want die lijken er precies op..." Iyad Almoubarak gaat het proberen. 'Kom volgende week maar terug."
"Ik vind het fijn als ik iets voor de klanten kan regelen of repareren," zegt hij. Hij heeft oorbellen, kettingen en armbanden in de zaak. En wat horloges. Weinig sieraden uit Irak. Goud, zilver of diamanten zijn voor hem niet in de eerste plaats signalen van rijkdom. Daar mogen anderen mee bezig zijn. Niet deze Swiss Juwelier uit de Kinkerstraat waar een engeltje uit zijn geboorteland nog steeds een oogje in het zeil houdt.
"Ik word vooral blij als ik voor mijn klanten iets kan repareren of oplossingen kan bedenken waardoor zij zich eventueel ook met lagere prijzen toch iets moois kunnen veroorloven. Ik hou helemaal niet van dat werken alleen voor de centjes... "
Wel een drukke straat. Er komen hier ook steeds mensen van allerlei nationaliteiten en culturen in de winkel binnen...
"Dat is waar. Je komt hier vooral heel verschillende religieuze achtergronden tegen. Dat is prima. Ik blijf daarin gewoon mijzelf wat er ook tegen me gezegd wordt. Daarom verveelt Nederland mij ook helemaal nooit. Ik leef hier in een vrij land. Al mijn klanten zijn voor mij koningen en koninginnen en als ik zie dat ze blij weer weggaan maakt mij dat nu eenmaal gelukkig... "