WORTHY NEWS/DE COUTUREKRANT - 30 november 2023 - JERUZALEM – Het leven van een Israëlische soldaat werd blijkbaar gered door een boek met Psalmen in zijn zak.
Op beelden verkregen door Worthy News&Nieuwspartner De Couturekrant was te zien dat een kogel het boek binnendrong in plaats van zijn lichaam.
SCHOTLAND - House of Tartan Ltd leidt een poging om een erfgoedambacht te redden dat met uitsterven bedreigd is na de sluiting van de laatste traditionele motorkapfabriek in Schotland.
De motorkappenfabriek van Robert Mackie nam eind 2022 de moeilijke beslissing om de productie op de locatie in Stewarton stop te zetten. Mackies-motorkappen, opgericht in 1845, zijn favoriet bij militaire regimenten en pipe bands.
De sfeer op de redactie is enigszins bedrukt, maar bijna iedereen lijkt onder de gebeurtenissen van de oorlogen te lijden. En het is bovendien ook onbehaaglijk koud buiten en eveneens in onze ruimte. "Vroeger was er ook heel wat gedoe. Toen had je ook die strijd tussen mensen van verschillende geloofsrichtingen," zeg ik. "Daar háálden ze van alles bij. Mijn partner Ben Heytze was tekenaar en maakte ook cartoons. Ik herinner me nog goed dat er een behoorlijke rel ontstond over zijn tekening van een pastoor die zijn huishoudster 'over de drempel' droeg voor het krantje van een groep Humanistische Jongeren. Die werd toen door de journalist Henri Polak in Het Parool opgenomen.
Eén van onze redacteuren knikt. Hij herinnert zich nog goed dat er veel ophef was tussen mensen met verschillende geloven, hoewel hij toch een paar generaties jonger is. " Toestanden maakten ze er vroeger hier ook over. Moderne mensen halen daar nu hun schouders over op," zegt hij gelaten. "Maar in andere landen speelt het nu nog met de vreselijkste gevolgen."
Zij zijn dáár aangekomen waar de tijd niet bestaat. En wij kunnen hun niet bereiken meer...
Aan allen die zo smartelijk worden gemist...
De ochtend begon met het telefoongesprek met een vriendin over een dochter van een kennis die spontaan aangeboden had haar met de huishouding te helpen. "Het is een heel lief meisje. Midden 20 maar ze woont tegen haar zin nog thuis bij haar vader. Hij is een weduwnaar. Haar moeder stierf toen ze nog heel jong was. Ik denk dat ze daardoor waarschijnlijk de aandacht van haar moeder mist ..."
Ik wacht op de rest van het verhaal want ik heb al vaker gehoord hoe ze afspraken maakt en ze dan niet nakomt. En ja hoor... "We hadden gisteren om drie uur afgesproken samen te gaan shoppen en ik stond klaar en om tien over drie belde ze af want 'ze was het vergeten maar ze moest nog boodschappen voor haar vader doen... Dus toen ben ik maar alleen weg gegaan."
"Ze wil natuurlijk graag alleen wonen," reageer ik. "Daar verdient ze niet genoeg voor,'zegt mijn vriendin. " Haar moeder stierf toen ze nog heel jong was. En de vader doet zo veel mogelijk zijn best maar zij vindt dat hij zich teveel met haar bemoeit."
Vanmorgen ging de telefoon. Rianna aan de lijn, een dame uit een groot gezin van maar liefst zes kinderen. Op het eerste gezicht leek hun familie in een perfecte harmonie te zijn wanneer ze allemaal bij elkaar waren. Maar onder die ogenschijnlijke eenheid borrelde er een subtiele onderstroom van rivaliteit, vooral tussen Rianna en haar twee zussen. Rianna was altijd al een beetje anders door haar passie voor muziek die haar uniek maakte in de familie. Ze zong niet alleen spirituele liederen in kerken, maar ook Franse chansons op straat.
De familie had onlangs een verjaardag gevierd, waarbij foto's werden gemaakt van alle aanwezigen. Rianna was altijd in haar eigen wereld, druk bezig met het maken van muziek en het schrijven van liedjes. Ze had zelfs een elektrische piano op haar vouwfiets gemonteerd, waarmee ze van huis vertrok en via bus en trein naar pleinen en straathoeken trok om te zingen. Het moderne digitale tijdperk was grotendeels aan haar voorbijgegaan; ze had nauwelijks kennis van internet en gebruikte haar mobiele telefoon slechts om in- en uit te schakelen.
"In voetbaltermen noemen ze zo iemand een telesport-supporter ," zegt Morris. "Dat is zo iemand die net doet alsof hij iedere week in het stadion zit maar alle wedstrijden alleen via tv volgt."
Hij reageert op mijn verbazing over mensen die nooit zelf een oorlog hebben meegemaakt maar nu alles precies schijnen te weten over hoe wij ons daarover moeten voelen. En vooral ook beslissen over wat er daarom moet gebeuren. "Misschien ben ik een typische Nederlander,"zeg ik schouderophalend. "Poldermodel dus blijven praten met elkaar en naar bruggen zoeken... Dat doet men liever niet. Het lijkt wel of iedereen anderen liever beschuldigt dan probeert tot elkaar te komen."
AMSTELVEEN - 29 april 2023 - Soms vraag ik me af of het kabinet, dat de ene crisis na de andere veroorzaakt, een cursus in Amstelveen heeft gevolgd. De grootste fracties van de coalitie – VVD en D66 – zijn dezelfde als in Den Haag. Vandaar. Terwijl de overheid zogenaamd het standpunt huldigt dat in principe alles openbaar en bij uitzondering iets geheim is, geldt zowel landelijk als lokaal het tegenovergestelde. In Den Haag levert een oppositie in de Tweede Kamer nog iets op, waardoor bijvoorbeeld de schandelijke toeslagenaffaire na vele jaren aan het licht kwam.
Het ambtelijke verzet tegen openbaarheid is duidelijk en tot op zekere hoogte zelfs begrijpelijk. Media mogen zelfs ambtenaren meestal niet bij name noemen – zeker niet in conflictsituaties.
Maar ook bestuurlijk gaat het geheim vóór transparantie. De lokale VVD laat bijvoorbeeld, geheel anders dan in het verleden, geen medium toe op ledenvergaderingen. Daarin voert zij een eigen beleid en verzet zij zich tegen de landelijke trend van die partij, waarvan alle congressen online zijn te volgen en de hoogtepunten op televisie verschijnen.
Maar de VVD kiest plaatselijk voor geheimhouding, omdat volgens fractievoorzitter Jet Smit men nu eenmaal makkelijker praat als er geen journalisten of andere buitenstaanders bij zijn. Daarmee wordt volgens haar de ‘transparantie’ gediend. Onzin natuurlijk, want er wordt vanuit gegaan dat geen VVD-lid over die vergadering praat (tenzij men een weinig liberaal spreekverbod oplegt) en de afdeling is er als de kippen bij is om besluiten via persberichten aan de niet toegestane pers te zenden.
AMSTELVEEN - 12 APRIL 2023 - Landelijke partijen krijgen het in Amstelveen steeds moeilijker. Omdat zij weliswaar plaatselijk ambities tonen, moeten die toch – hoe je het wendt of keert – stoelen op door de nationale partij gepropageerde standpunten. Het kan dus niet zo zijn dat, om een voorbeeld te noemen, de lokale afdeling van D66 over de volgens die partij natuur en onze totale planeet, inclusief de woningbouw, bedreigende stikstof totaal anders denkt dan de landelijke leiding.
Mijn in Amstelveen opgegroeide zoon is journalist in Boedapest. Vergeef mij die familiaire melding, maar ik wil hem citeren. Hij begrijpt namelijk niets van het stikstofprobleem in Nederland, naar de lezing van vooral D66 en GroenLinks. Het ziet er niet naar uit dat die plaatselijk een andere mening verkondigen dan landelijk. Voor zijn werk was hij in o.a. India en Indonesië. Daar moest hij - vertelde hij - keer op keer uitleggen wat stikstof was. “De inwoners hadden er nog nóóoit van gehoord en reden voor twee kwartjes per liter brandstof vrolijk op scooters rond,” zei hij, uit Indonesië terugkomend. “En denk je dat ze in China, waar zo’n beetje wekelijks een kolencentrale wordt geopend, die zonnepanelen voor Nederland produceert, wakker liggen van het niet-groene bezig zijn? Zolang ons land maar tot de klanten behoort voor de zonne-energie.”"De postzegel Nederland wil nu blijkbaar de hele wereld redden," vond hij.
- L A C H E N T O C H ! - "Wie niet in wonderen gelooft is geen realist," is een bundel grappen verzameld en opgeschreven door Frank Arnau over een wereld van vroeger die niet meer bestaat. Maar hoewel die wereld heel lang niet meer actueel is herken je toch exact de tijdloze gevoelens en reacties hoewel de meeste mensen dat niet graag laten zien. De grappen worden ook wel joodse witzen genoemd maar zijn in de loop van de tijd uit verschillende sferen en in verschillende landen ontstaan.
Zo'n witz bevindt zich vaak op het kruispunt van werelden en culturen en hoeft dus niet typisch joods te zijn maar al is de ontstaansgeschiedenis niet altijd bekend de intonatie en de manier van vertellen door geestige vrijwel altijd joodse mensen is een bevrijding. Het maakt het de luisteraar mogelijk over heftige gevoelens heen te springen en op een onbetaalbare manier grote spanningen te ontladen. In onze tijd wordt er bijvoorbeeld extreem hard geoordeeld over mensen met geheime of dubbele of door gunsten betaalde relaties. Vooral als 'men' daar het fijne van weet - speciaal als het om bekende mensen gaat - zijn de rapen gaar. Dan staat de ópenbare keurigheids'-beul voor de deur. Weg bewonderende goodwill. Je carriére wordt je afgenomen. En iedereen 'vindt' iets van je wat je niet graag wilt horen. Sommige mensen gaan hup naar de rechter. Het formele oordeel komt dan vaak wel heel ijzig en soms zelfs leugenachtig en ook vaak jaloers over maar toch kunnen wij ons die jaloezie die daaraan ten grondslag ligt allemaal best voorstellen. Het is een rotgevoel maar er zijn soms diepe tegenstellingen tussen mensen die men op verschillende manieren probeert te overbruggen. Een grap kan wonderen doen.
- d e r e ü n i e - Er zijn vast wel mensen die dolblij de envelop open maken met een uitnodiging om deel te nemen aan een schoolreünie ook al is jouw naam verkeerd geschreven maar Shakespeare zei toen al : What is in a name? Wie wéét trouwens zoiets nog na 75 jaar? En blijft het trouwens geen groot geluk dat ik zelf tenminste mijn naam nog niet vergeten ben op deze leeftijd.) Ik woonde er maar 7 en een half jaar . Maar de reünie van de Burgemeester Walda School op Ameland viert op 21 april 2023 maar liefst 75 jaar. En je krijgt bij zo'n reünie toch op een welwillende manier de kans om even terug te kijken naar 1947.
Als allereerste leerling in de eerste klas van een totaal nieuwe school in voorgezet onderwijs op het eiland, toen MULO genoemd. Ik was als joods oorlogskind bij de familie Ridder in Hollum op Ameland opgenomen en mocht toen er niemand na de oorlog voor mij terugkeerde daar nog jaren blijven. Ik herinner me een zonnige ruime klasruimte in een langwerpig houten gebouw vlak bij een heel hoog duin. Pauzes vlak bij een dennebos en ook halverwege het hoge duin. En ik weet nog hoe bij een flinke storm het hele dak van de school afwaaide, voor de klas een spannend avontuur.
"Je gaat mij toch niet fotograferen," roept Stanley (directeur van de veelbesproken bikersonderneming) ontdaan want ik heb hem totaal verrast met mijn onverwachte foto-opname. "Ik stuur je mijn foto op,"zeg ik lachend. Dan weet je weer dat jullie vriendschap hebben gezworen. "Moet ik zijn foto zo nodig ontvangen? Nee toch...,"roept chauffeur Hilal meteen. "Ik hoef geen foto van zijn lelijke kop..." Maar dat is allemaal onzin want bij de Trappers zoals de bikers in verschillende documentaires zijn genoemd kwam heel even maar ook duidelijk naar voren hoe zeer de mannen met elkaar meeleven. Eigenlijk hoeft niemand het te weten maar als vrienden laat je dat ook je Turkse vrienden weten.
Hilal wil er liever niet over spreken maar ook in zijn kring in Turkije zijn de wonden diep. Zijn familie treurt over een jong gehuwd paar wat ook nog heel sociaal in de maatschappij aan het werk was. Stanley heeft een wetenschappeljk tv-programma bekeken over de verschuiving van de aardplaten en laat ons zien hoe ingewikkeld het is als de aardplaten verschuiven. "Het kan ondergronds doorgaan en op heel verschillende plaatsen dichter of verder van de breuklijn af opnieuw gebeuren,"legt hij uit. "We bekijken vol ontzag het angstwekkende fragment van het tv-programma wat hij ons laat zien als er weer een gehaaste biker binnenkomt voor een laatste opdracht.
- c o l u m n - Na de beroemde documentaires in 5 delen die over de Trappers ofwel fietsende bezorgers van Stanley Winter eind vorig jaar zijn uitgezonden via de VPRO-tv stroomden her en der volop reacties binnen. Die komen telefonisch, per app of bij ontmoetingen ook met mensen die je daarvoor soms helemaal niet kende.
Het bedrijf van Stanley dat de door de hele stad Amsterdam zowel dozen wijn als belangrijke documenten van de rechtbank etc. transporteert via de door weer en wind en stug doortrappende fietsers zit in een groot garagecomplex recht tegenover onze redactie waardoor er veel contact met de Trappers is. Daardoor zagen tv-kijkers ondergetekende ook in de documentaires waarop zoveel werd gereageerd.
Toen ik vandaag in de supermarkt aan het shoppen was en juist mijn hand uitstak om wat van die overheerlijke broodjes te pakken zei een grote blonde man: "Mijn complimenten ... Ik zag u op tv en heb die Trappers documentaires met veel interesse bekeken. Ik heb ervan genoten. Het was een mooie uitleg over hoe die fietsers persoonlijk allemaal leven ... Zo prettig gemaakt. "
- c o l u m n - AMSTELVEEN - 9 januari 2023 - Terwijl zijn inmiddels overleden partijgenoot Harry van den Bergh in de gemeenteraad grote moeite had met het gebrek aan democratische legitimiteit van allerlei regionale gremia (Red.: gremia betekent organisaties of instituties), blijft in Brussel Frans Timmermans elke vorm die daarop lijkt afwijzen. Maar de Amstelveense politiek, die toch pretendeert via allerlei regionale samenwerkingsverbanden ook een mening te hebben over wat buiten haar grondgebied ligt, heeft bijvoorbeeld nog nooit geprotesteerd tegen de grootste biomassacentrale die Vattenvall in achtertuin Diemen van plan is op te zetten.
Die is onzinnig. Biomassa zorgt voor ontbossing en stoot meer CO2 uit dan alle fossiele energiebronnen. Maar in Brussel werd het zomaar tot groene energie verklaard wat geenszins wordt tegengesproken door Amstelveense politici. Zo lust ik er nog wel één. Het is zwart gewoon wit verklaren of criminaliteit voor een vorm liefdadigheid houden.
- h e e l e r g e r g h o o r - Naar aanleiding van klachten over geweld is het leeftijdsadvies voor de twintig jaar oude Nederlandse familiefilm Pietje Bell aangepast naar 12 jaar en ouder. De NPO gaat onderzoeken of de film nog wel uitgezonden kan worden op oudjaarsochtend, nu hij niet meer geschikt wordt geacht voor jonge kinderen.
"Gelukkig," verzucht onze redacteur Maup want hij vond Pietje Bell altijd al "zo'n keiharde gewelddadige film." Producent Dave Schram overweegt juridische stappen tegen Kijkwijzer, de organisatie die de leeftijdsgrenzen vaststelt. De makers, cast en crew lijden financiële schade onder het besluit, zegt de filmmaker.
- DIT IS EEN HALTE OP JE LANGE LEVENSREIS - Wéér zo'n dag? Is het een nare dag voor je? Laten we samen overleggen. Sta dat alsjeblieft toe. Praten over beginnende of langer met je meegedragen mentale klachten is belangrijk. Zeker in de wintermaanden, waarin deze gevoelens vaak nog sterker zijn. Het is donker als je van huis gaat en donker als je weer thuis komt. Vandaag concentreren we ons overleg op jongeren. Praten kan lucht geven bij benauwende situaties.
Toch heeft een kwart van de jongeren bij beginnende mentale klachten nooit gepraat met iemand uit zijn of haar omgeving. Om jongeren hierbij te helpen, start het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport daarom vandaag de campagne ‘Aan de praat’.
Meer jongvolwassenen geven aan mentale problemen te hebben dan enkele jaren geleden, zo blijkt uit recent onderzoek van het Trimbos-instituut. Mogelijke verklaringen hiervoor zijn de toegenomen prestatiedruk en individualisering, maar ook dat jongeren opener durven zijn over hoe zij zich voelen.
- f o u t e n u i t h e t v e r l e d e n - Rillend in een hele grote warme winterjas zette ik de shoppers vlak bij mijn huis even neer. Zó koud. Ik keek somber omhoog naar toppen van de rietpluimen die tussen een berg van grassen voor dit huis wel tot de eerste verdieping omhoog reikten. De hoge pluimen zweefden daar onbewogen rond alsof er geen ijskou heerste en geen lange gangen en kasten vol kleding ergens wachtte die door mij hoogst persoonlijk moesten onder ogen gezien en worden opgeruimd.
Hoe was het mogelijk dat er ook nog in deze ijzige wind paarse en witte bloemen bloeiden? Ik moest de boodschappen naar huis zien te krijgen maar ik zag er tegenop... Ik stond stil. Achter de bloemen zag ik opeens Sam verschijnen. Hij legde een ijskrabber in zijn auto neer en zei: "Zo kén ik jou niet?" Sam is altijd onderweg van het ene vliegveld naar het andere voor zijn belangrijke zakenreizen. Het leek te veel gevraagd om hem lastig te vallen met mijn simpele story over het moeten uitruimen van een aantal kasten vol vroegere zaken door een spontaan noodzakelijke verbouwing. Over dat wat je niet wilt doen maar toch zelf moet opknappen. Hij nam de shoppers van mij over en liep met mij mee naar mijn huis.
- k o u d w e e r e n k o u d e o u d e r s - Het was laat in de middag en heel stil op straat want iedereen keek naar die geweldige voetbalwedstrijd waarin Nederland won van de VS. Wat een dolle boel maar ik moest dringend naar de supermarkt. In een ongelooflijk verheugde stemming zag je overal in de huizen mensen op de bank voor de tv commentaar geven op het spel. Sommigen hadden de hele familie erbij uitgenodigd.
Ik liep rillend in de bijtende kou richting supermarkt voor de broodnodige boodschappen. Af en toe keek ik langslopend de verlichte huiskamers in waar gespannen of jubelende gebaren werden gemaakt. Winst dus. De bloemenstal had ook behoorlijk ingekocht. "Als je zoiets moois ziet krijg je energie,"" zei ik tegen mezelf omdat ik mij anders heel zielig ging voelen want het was ook de hele dag veel te koud geweest in mijn huis.
- c o l u m n - In de boekenkast rondkijkend vond ik een boekje van Nico Scheepmaker, een gedreven journalist en bovendien een hele aardige man, die sinds 1990 al niet meer onder ons is. Hij schreef in zijn tijd voor grote kranten en uitgevers. Zijn boek waarin honderden mensen hem hun allereerste herinnering vertellen heeft vast veel andere mensen geinspireerd om daar zelf ook eens over na te denken.
Hij zegt onder meer dat het probleem bij de eerste herinnering is dat men vaak niet meer weet of men zich een gebeurtenis uit de kinderjaren werkelijk herinnert of dat men zich herinnert wat daarover verteld is. Een verhaal wat al zo vaak werd gehoord van de ouder of andere familie. Mijn ervaring is dat je ook als je geen familie hebt toch dingen van vroeger wéét maar dat zullen velen - vooral zij die wel familie hebben - als beterweters dat betwijfelen maar laten we iedereen zijn gelijk gunnen.
- C O L U M N - Iedereen was dolgelukkig met de onverwacht zonnige herfstdagen. Eindelijk was ik ook zo ver en kon ik naar buiten. Intens blij sloot ik de voordeur en zag daar hoe een laatste brutale roos zich nog totaal buiten het seizoen aan de gevel van mijn huis vastklampte. Over een dik gouden tapijtje van neergedwarrelde herfstbladen stapte ik nu richting supermarkt en daarna weer terug.
Tegen de brug op sleepte een lange man voor mij vermoeid zijn fiets naar boven. Hij was heel moe. Zijn fiets met twee fietstassen aan de hand duwde hij via het trottoir omhoog. Zou ik zijn fiets van achteraf een klein duwtje kunnen geven... dacht ik. Maar misschien zou hij dan beledigd kunnen zijn... Gek genoeg leek de man voor mij uit lopend te voelen wat ik dacht.
- C O L U M N - AMSTELVEEN - Dat de gemeente alles wat burgers raakt het liefst onder de pet wil houden, bleek weer uit de geheimhouding van een door Deloitte opgesteld rapport over door klokkenluider(s) gemelde misstanden.
De gemeenteraad kreeg er een nietszeggende brief van B&W over, waarin stond dat de jaarrekening 2021 nu (eindelijk) door de accountant was goedgekeurd, kennelijk op grond van dat rapport. Maar dat is zo geheim dat zelfs raadsleden het rapport niet krijgen. Zij mogen het hooguit komen inzien op het gemeentehuis, onder strenge voorwaarden. Burgerleden mogen dat niet.
- C O L U M N - Volgens Arco op de redactie moeten "digibeten in de eerste plaats niet in paniek raken ook niet als hun computer volslagen onbegrijpelijk reageert. Zo'n programma probeert je af en toe door eigen updates spontaan iets te laten vernieuwen...." Dat zal wel waar zijn. En de volgende ochtend vroeg blijkt de computer het 'uit zichzelf' weer routineus te doen als ik eerst maar op een onverwacht opduikende knop 'herstel' heb geklikt. Het blijft moeilijk te begrijpen.
Opgelucht loop ik naar buiten. Niet wetende dat mij na dit digitale incident ook wat verrassende ontmoetingen te wachten staan. Net over de brug sta ik stil bij het kantoor van een makelaar waar ik de advertenties in de etalages bekijk. Als ik door wil lopen vraagt een iets getinte oudere man mij: "Wilt u een huis kopen? " Verbaasd sta ik stil. Hoe komt hij erbij? "U leest niet voor niets de advertenties,"zegt hij op een belerende toon. "Waarom zou u daar anders zo lang voor stil staan? En ik wil mijn bovenhuis verkopen..."
- C O L U M N - Het was mooi herfstweer en onze tafeltjes stonden vlak bij een beeld wat met de rug naar ons toe uitkeek over het park. De dames naast me wachtten al wat langer maar de medewerkers van het cafée renden zich hun benen uit hun lijf omdat heel veel mensen vandaag van het onverwachte zonnige weer genoten en bovendien extra-maaltijden bestelden. Ik kon niet zien wat ze precies aten maar uit de verte zag het er lekker uit En hopelijk was het ook heel gezond want ze zaten echt te smullen.
Het duurde allemaal wel lang voordat er iemand kwam. Op de top van het beeld vlak voor mijn neus daalde een vogel neer. Vanaf zijn strategische hoogte keek ook hij ongeïnteresseerd op onze tafels neer. De twee dames naast me dachten er juist over dan maar zonder bestelling weg te gaan toen er maar liefst twee serveersters tegelijk naar onze tafels snelden.
- R E A C T I E S - Er zijn verschillende reacties binnen gekomen op ons artikel waarin de Hersenstichting uitlegt dat het trendy is in bepaalde kringen om een Socialmedia pauze in te lassen om eens flink te ontstressen. Er kwamen instemmende reacties binnen maar enkele bezoekers leken ook wel verontwaardigd. Iemand vroeg of we hem soms zijn social life niet gunde 'want dit advies raakt kant noch wal. Je kunt onmogelijk stress krijgen door iets waardoor je heel veel nieuwe contacten maakt.' Wij denken dan mmm... Of nieuw altijd zo de moeite waard blijkt...
Een moeder vertelde dat haar zoon altijd tot in het holst van de nacht zit te gamen en tegen haar advies in om een Socialmedia pauze te nemen dit 'zó niet van deze tijd' noemde. 'Totaal niet chill. Pijn aan je hoofd psychopraat... ' Maar de Hersenstichting constateert gewoon vanuit de realiteit - of die gamer het nu wel of niet wil horen-: "Steeds maar met alles on-top doorgaan- de hele dag áánstaan - zorgt ervoor dat je hersenen minder goed functioneren. Hierdoor kun je bijvoorbeeld vaker dingen gaan vergeten, snel afgeleid zijn en gevoeliger zijn voor negatieve emoties. Dat is de oorzaak van bergen stress."
- C O L U M N - AMSTELVEEN - Lang geleden, toen er nog boeren woonden in Amstelveen en het CDA hun partij was, zou het niet zo gauw gebeurd zijn, denk ik. Maar nu ging het geruisloos, blijkbaar zonder demonstraties tegen de beslissing. De omgekeerde Nederlandse driekleur, waarmee boeren zonder met trekkers de Amstelveense wegen te bezetten in stilte protesteren, werd op last van B&W gewoon weggehaald. Want het college wil kennelijk iedereen te vriend houden. Althans voor zover het de openbare ruimte betreft.
Men mag er wel demonstreren, maar het moet naar de mening van B&W niet te gek worden. En dat wordt het blijkbaar al gauw. Wat de vrijheid van meningsuiting betreft worden nu ook de veteranen er bij gesleept, die deelnamen aan buitenlandse missies om daar te proberen vrede te stichten.
- C O L U M N - AMSTELVEEN - Ruim een halve eeuw geleden werkte de rijksoverheid graag mee aan emigratie van Nederlanders, omdat het land met inmiddels tien miljoen inwoners volgens de regering te vol was. Een half miljoen Nederlanders gaven aan de oproep van de regering gehoor door onder meer naar Canada, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland te vertrekken.
Ook uit Amstelveen... Maar wat gebeurde er daarna? Kennelijk bleek daarna zowel land als stad van elastiek! Landelijk wonen er nu royaal 17,5 miljoen mensen, maar de leuze lijkt: er kan nog méér bij. Dat is ook in Amstelveen zo. Dezelfde partijen die het hardste klagen over gebrek aan woningen voor Amstelveners (en Nederlanders in het algemeen), vinden ook dat de deuren hier wagenwijd open moeten staan voor nieuwkomers. Zodat men aan het huizen bouwen blijft. Blijkbaar weet men niet dat dweilen weinig zin heeft als de kraan open blijft staan.
Een journalistieke vrouwelijke collega van mij zag er ooit zo mooi en charmant uit toen zij reclame maakte voor een niet zo bekend brillenmerk dat er zeker na al die Sterspots veel meer naar gevraagd werd in de brillenshops. Op mijn 88-ste verjaardag droeg ik per toeval een zonnebril uit lang vervlogen tijden uitgenodigd voor een taartjes-party bij de bikers die een bedrijf aan de overkant van de redactieburelen hebben in een voormalig groot betonachtig garagecomplex. Door een toeval hoorden ze dat ik jarig was.
De bikers daar transporteren vooral dure wijnen naar winkels, documenten van advocaten naar de rechtbank of brengen iets snel naar tandartspraktijken weg. Ze crossen her en der met fietsen en aanhangwagentjes door weer en wind. Het is er altijd druk in een wirwar van activiteit en culturen. Aangezien ik hier voor mijn verjaardag werd uitgenodigd waar er met zoveel diepe bewondering werd gereageerd op mijn zonnebril ("Zij is gewoon boekoe met die bril. Waar heb je die vandaan? Beetje blauw haast... ) heb ik deze selfie gemaakt.
- C O U T U R E - Hans Kemmink, de ene helft van het iconische Nederlandse modeduo Puck en Hans, is op 75-jarige leeftijd overleden. Samen met Puck Kroon had Hans tussen 1968 en 1998 een uniek modelabel dat twee collecties per jaar in bijzondere stoffen leverde en ook bij Bloomingdale's in New York werd verkocht.
Ze hebben elkaar ontmoet toen zij 23 was en hij 17 in 1964. Puck was al een ervaren vakvrouw en had vanaf haar vijftiende als coupeuse op modeateliers gewerkt en bovendien nog 's avonds de modeacademie gevolgd. Hans werkte toen ook al. Hij hield van fotograferen en filmen en was cameraman bij een reclamefilmbedrijf. Hij werd op slag verliefd op de toen al bekwame maar oudere Puck. Daar zat hij wel mee en daarom zei hij dat hij een jaartje ouder was.
- C O L U M N - Wil je meer weten over de fotoverhalen die de geschiedenis van Suriname in beeld brengen? Ter gelegenheid van de tentoonstelling Surinaamse Trouwportretten? Als wij daarnaar kijken komen er gevoelens bij ons boven. Je voelt het: er is veel meer dan zomaar een familystory te zien.
Er is iets - ergens - toch nog beladens rond de geschiedenis van deze voorouders in hun tijd en in hun leven aan dit schijnbaar plezierig onbekommerde onderwerp op foto's van vroeger wat wij nu als totaal misplaatst ervaren. Er bestaan nog veel van die schilderachtige familie- portretten. Soms werden ze mij als teken van vertrouwen toegestuurd en je kunt er hele verhalen van aflezen.
C O L U M N - 7 juli 2022 - Bijna geen zon en af en toe vallen wat druppels naar beneden. Geen fotogeniek weer. Het is ploeteren om het dagelijk nieuws aan te horen. Tranen voor de boeren die hun werk niet goed kunnen doen en tranen om de grote stallen waar dieren in kleine hokken opgesloten leven tot ze hun dood tegemoet gaan. Denk het je in: soms zijn de hokken zo klein dat ze zich er niet in om kunnen draaien. Alleen voor hun vlees.
"Wij gaan ook dood," zegt Arco schouderophalend. "Iedereen is hier maar tijdelijk toch." Hij heeft thuis zijn rode zakdoek voor de boerenstrijd klaar liggen. Ik begrijp hem want in de Tweede Wereldoorlog hebben de boeren mijn alleen gebleven kind-persoontje waar niemand meer naar omkeek toch maar mooi te eten gegeven en nog jarenlang een vriendelijk tehuis geboden. Zij waren er toen voor mij. "En moderne boeren proberen zo goed mogelijk voor hun dieren te zorgen, "gaat Arco verder. Die hele business met die tractoren draait alleen om die overgrote stinkende boerenmeststallen daar in de provincie."
- COLUMN - Het was Winston Churchill die zei: Als je op je twintigste niet een socialist bent dan heb je geen hart. Als je niet een conservatief bent op je veertigste dan heb je geen verstand. Als je vroeger als PvdA-er vóór de PLO was, dan was dat omdat je wilde dat er voor eens en voor altijd een oplossing kwam voor het Palestijnse probleem en misschien wenste je dat niet alleen voor de Palestijnen maar ook voor Israël.
Als socialist was je ook voor de Palestijnen omdat je niet voldoende was voorgelicht en zelfs bewust was voorgelogen en je je niet realiseerde dat Israël al eeuwen in die streek een land had dat met Saul een koninkrijk werd en vervolgens geregeerd werd door Koning David.
Ook was je niet verteld dat het conflict voortkomt uit de Koran. Mohammed had namelijk aan de Joden van Medina (waar Mohammed opereerde voordat hij uiteindelijk toch zijn toevlucht tot Mekka nam) voorgesteld om met hem en zijn beweging samen te werken. Maar de Joden weigerden dat. Zij hadden al hun eigen godsdienst. Mohammed nam wraak. De Joden vluchtten omdat ze hun leven niet zeker waren. En wie niet bijtijds weg was werd vermoord.
AMSTELVEEN - Terwijl de coalitie en bijvoorbeeld vooral de nieuwe partner daarvan, de lokale partij Goed voor Amstelveen (GVA), doet alsof het gesloten politieke akkoord zo’n beetje het geweldigste is dat er ooit kwam, melden tegenstanders er weinig tot geen nieuws in te hebben gelezen. Er ontbreekt veel, maar voorstanders kunnen altijd zeggen dat het een akkoord op hoofdlijnen is, dat geen verdieping in details toeliet.
Afgezien van het feit dat de totstandkoming van een document dat de hoofdzaken slechts aangaf toch vrij lang duurde, veronachtzamen de samenstellers blijkbaar onder meer het volslagen ondemocratische regionale netwerk. Maar ja, Metropole Regio Amsterdam (MRA) is zoiets als in VVD kringen Europa werd genoemd. In Brussel vaardigt men de ene na de andere wet uit, waaraan de lidstaten zich moeten houden. Volstrekt zonder het volk te raadplegen en met Nederland als Volgeling nummer 1.
AMSTERDAM - Er verzamelen zich regelmatig 'mooie mensen' in café Vanaut Amsterdam die aan de hoofdstedelijke Postjesweg 55 een plek zoeken om samen bij te praten. Veelal niet ongevoelig voor de aangename modieuze sfeer. Je voelt ook meteen dat iedereen welkom is bij Babe. Sommige gasten kiezen graag voor de zon op een terras aan het water maar anderen houden meer van de lichte prettige ruimte binnen.
Aan een gezellig tafeltje bij een bloemenmuur om iemand eens gezellig op koffie te tracteren. Of om eens bij te praten. Samen het leven door te nemen of een bijzonder iemand te ontmoeten. Misschien wil je je hier ook gewoon prettig terugtrekken in de feelgood-sfeer. Maar vandaag heeft Babe wel een speciale gast die hulpvaardig werd meegebracht door de mooie advocate die hier soms op haar laptop werkt. De nieuwe gast is een dierenfluisteraar waaraan Babe heel graag om raad wil vragen.
HIJ SCHEPT HET ZILVER
van de zeeën
voor alle feeën
Of van de rivier
Bij de
Witte Waaiers
is
de Laan
JE ZOCHT EN VOND
mijn zwakke plek
Je dacht mij diep
te kunnen kwetsen.
HET LUKTE GOED
Bij de betaalautomaat staat een lange rij te wachten op cash. Je mag blij zijn dat deze het in de drukke eind-van-het-jaar periode doet. Veel mensen hebben het koud. Voor me in de rij ontdek ik Hosse die van alles repareert op de redactie. Hij zit half op een scooter in de rij. "Je was toch naar Drenthe? Ik zie je altijd op de fiets.... Hoe kom je nu opeens aan die scooter?"
Hij kijkt op van zijn telefoon:"Is van m'n mattie die had even mijn fiets nodig want die van hem was kaduk. Hij moest solliciteren als fietskoerier en daarom mocht ik op de scooter even terug. We hebben u trouwens net nodig. Daar gaat mijn zus naar de dierenshop voor hondenbrokken. Ze laat Roemer en Runner uit en zorgt heel vet voor die knakkers ... De honden zijn van het Grote Huys maar ze zal het u zelf vertellen..."
Het interview vindt plaats in een restaurant aan de rand van het bos. Hier zag je altijd de chic uit het bedrijfsleven de lunch met een bespreking combineren. Maar vandaag is het terras heel anders bevolkt. Er zijn vooral veel hondenliefhebbers en gepensioneerde wandelaars die de grootste moeite hebben hun welwillend opgenomen bestelling ook op tafel te krijgen. Het restaurant is totaal van bezetting veranderd en sommige deuren worden dicht gehouden.
Maar de zon schijnt en we hebben vrij zicht op het terras waar de tijdelijke obers totaal in de war tussen de tafels door draven met bestellingen die verkeerd door de keuken zijn begrepen. Het duurde lang voordat de only one ober met enig verantwoordelijkheidsgevoel onze aanwezigheid vlak voor de bar heeft ontdekt. Maar toen konden we wat te drinken bestellen wat na 20 minuten al werd bezorgd. "Er heeft een flinke kaalslag plaats gevonden in de Horeca," reageert Olivera Wieringa om zich heen kijkend naar een versleten tafelblad. Wat is het hier veranderd. Nu komt een andere hele jonge ober vriendelijk vragen wat we willen bestellen. We kijken op de kaart en kiezen voor kroketjes.
Sommige mensen leggen een lange route af om iets bijzonders mee te maken. Ze reizen naar avontuurlijke verre landen. Ze bezoeken steden en dorpen in vreemde culturen. Ze snuiven supergezonde frisse lucht op tijdens het beklimmen van de hoogste bergen of beleven topmomenten in een kristallen wereld tijdens diepzeeduiken op de mooiste plaatsen van de wereld.
Samengevat klinkt het vaak heel indrukwekkend hoewel je vaak merkt dat mensen zich ook gedurende al dat moois lang niet altijd happythepeppy voelen. Aangezien ik als survivor van de Tweede Wereldoorlog mijn jeugd vrijwel altijd doorbracht in de huizen van andere vreemde mensen ben ik totaal niet vakantieachtig. Daarentegen wel heel gelukkig met thuis kunnen blijven in mijn omgeving en ook in mijn stad.
AMSTELVEEN - 5 mei 2022 - Dat het gemiddelde raadslid (m/v/x) de burger echt maar eenmaal per vier jaar nodig heeft om zijn / haar / x fractie zo groot mogelijk te maken, tijdens de verkiezingstijd dus, werd weer eens bewezen toen ik alle fracties op het mogelijke gevaar van elektronische auto’s, vooral in parkeergarages, wees. Na een week had nog niemand gereageerd. Inmiddels zijn er tien dagen voorbij, zonder enige politieke reactie. Nou ja, dat is niet helemaal waar. De SP ging meteen kijken in de Bankrastoren en VVD-fractievoorzitter Kees Noomen reageerde onmiddellijk.
Hij schreef dit: “Inderdaad heb je een goed punt wat best gevaarlijk kan zijn. Ik zal onze nieuwe fractie specialist dit eens laten uitzoeken maar ik kan me zo voorstellen dat dit in het bouwbesluit geregeld zou moeten zijn of misschien helemaal niet.” Een paar uur later werd ik al gebeld door de ook tot de nieuwe raad behorende VVD’er Menno van Leeuwen, die het onderwerp al had bestudeerd, daarover sprak met mij, nog een nieuwe documentatie aandroeg en vragen gaat stellen aan B&W.
AMSTELVEEN - Dat Amstelveen gewoon vol is, heb ik al eerder gezegd. Ongetwijfeld tegen de mening van andersdenkenden in, maar de realiteit is niet anders. Het komt omdat teveel honden vechten om het been, of – wat mensen betreft – een massa woningzoekenden strijdt om een dak boven het hoofd. Niemand in de gemeenteraad schijnt te willen zeggen dat het hier te druk wordt, want daar trek je als politicus geen kiezers mee op de electorale markt.
Maar voor de beperkte ruimte blijken er, als je het mij vraagt, mensonterend veel claims. Noodgedwongen zitten nu de 500 ontheemden uit Oekraïne in hotels, op kosten van voorlopig de gemeente. Zij willen vrijwel allemaal terug naar hun land, maar de realiteit gebiedt te zeggen dat een deel van hen (of hun kinderen) gewoon hier blijven, al was het maar omdat in Oekraïne hun huis niet meer bestaat en de wederopbouw daarginds vele decennia in beslag zal nemen.
AMSTELVEEN - 27 maart 2022 - De politieke versplintering is blijkbaar in Amstelveen even groot als in buurgemeente Amsterdam. Met dit verschil dat de hoofdstad een linkse coalitie en een daaruit voortvloeiende bestuur heeft en de Amstelveen een rechtse. Heeft de VVD, de grootste fractie hier, acht zetels, hetzelfde aantal heeft GroenLinks in Amsterdam.
Tweemaal zo groot als die partij hier scoorde, al leverde zij in Amstelveen – net als in Amsterdam – bij de verkiezingen in. Hier was zij de grootste in de oppositie, met vijf zetels, maar daar leverde zij er na de verkiezingen een van in. Wat dat betreft, volgde de fractie de landelijke lijn. Net als in Amsterdam, waar zij als de grootste door de PvdA werd verdreven en twee zetels verloor. De PvdA heeft er nu negen daar en is in Amstelveen met drie zetels gelijk gebleven, net als D66 trouwens. In Amsterdam verloor D66.
Britt Blomsma directeur bij Ebbinge las dit: "Eerste conclusies NBA-onderzoek naar diversiteit in sector · Accountancy vanmorgen... Het schiet niet op met diversiteit aan de top, zo concludeert het ene na het andere onderzoek. Organisaties blijven meer mannelijke directeuren, bestuurders en toezichthouders benoemen."
Jaja ... En zij zegt: "In de executive search zien we het gebeuren. Zijn de twee eindkandidaten een vrouw en een man, met gelijke papieren, ervaring en potentie, dan wordt de man gekozen. En als de vrouw gekozen wordt, dan voelt dit voor de commissie als ‘Kiezen met Lef’ en ‘Kiezen vanuit de Verantwoordelijkheid ... om de diversiteit te vergroten’. Maar ze hadden liever de man genomen."
Na een moeilijk gesprek -zoals iedereen wel eens meemaakt- besluit ik bij te komen in een aantrekkelijk ogende hoofdstedelijke coffeeshop. Ik stap benieuwd naar binnen want hier was ik nog niet eerder. De lentezon schijnt voor en achter op een klein rustig terras en daar binnen door de ruime ramen. Ik besluit binnen te gaan zitten overstelpt door de stralende en elegante omgeving.
Het ziet er uit als een fijne plek met veel roze, zwart en goud. Sfeervol met mooi servies en bloemen gedecoreerd. Bij binnenkomst maak ik onder de kroonluchters direct kennis met eigenaresse Babe.
Onze fotograaf Roberto Baake bracht met zijn partner een fantastische week door in Zuid-Frankrijk. Hoogtepunt was een bezoek aan een ongelooflijk museum in de rotsen van de Val d’Enfer, dichtbij het authentieke plaatsje Les Baux-de-Provence. Daar is in een oude steengroeve het museum Carrières de Lumières in een grot te vinden met heel bijzondere tentoonstellingen. Het gaat om grote meesterwerken uit de schilderkunst die op de witte kalkstenen wanden worden geprojecteerd in een doorlopende tentoonstelling die werd begeleid door speciaal hiervoor gecomponeerde muziek. Het was een speciale audiovisuele presentatie in een wonderlijk mooie sfeer.
We zagen schilderijen van de Provençaalse grootmeester Paul Cézanne en de even beroemde schilder Kadinsky. Je kon de schilderijen bekijken, tekeningen en details daarvan in een multimedia voorstelling. Met kunstwerken geprojecteerd op de wanden , plafonds en de vloeren van deze oude bauxietmijn.
AMSTELVEEN - 19 februari 2022 - Het elkaar van aan-corruptie-grenzende belangenverstrengeling beschuldigen binnen de overheid heeft een groot gehalte ‘de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet’, om het eens in antieke woorden te zeggen. In elk geval geldt dat voor de gemeenteraad, louter in naam het hoogste plaatselijke bestuursorgaan.
Daarin zitten zich om onduidelijke redenen ‘volksvertegenwoordigers’ noemende lieden, behorend tot diverse partijen, maar zich in woorden of kiesprogramma’s nauwelijks of vrijwel niet van elkaar onderscheidend. Voor raadslieden vist men in een vijver van ijdelheid en verlangen naar leiderschap, verbloemd met de leuze dat zij zich inzetten voor algemeen belang. In feite komt men al gauw terecht bij bestuursleden en vrijwilligers die zich naar hun mening toch al tot de bovenste lagen van de gemeenschap zijn gestegen of op dat niveau willen komen. Dat zal ook wel de oorzaak ervan zijn dat ik op recepties en bij andere lokale evenementen altijd dezelfde mensen zie. Je behoort nu eenmaal bij hen die, in elk geval vroeger, de notabelen heetten of niet.
AMSTELVEEN - 7 februari 2022 - Op het gevaar af van een populistische ‘eigen volk eerst’-houding te worden beschuldigd, moet mij toch van het hart dat Amstelveen allang niet meer de gemeente van vroeger is. Dat 21% een buitenlandse afkomst heeft, juicht men toe op het raadhuis, waar trouwens een enorm zwak voor citymarketing bestaat, zeg maar reclame om dit dorp te laten opstomen in de vaart der volkeren.
Het is een internationale stad, hoor ik voortdurend van de lokale overheid. Dat kan zo wezen maar het vergt toch een wel erg buitenlandse preferentie als je in je eigen woonplaats zo ongeveer alle talen hoort, behalve Nederlands.
Amstelveen is een internationale stad, hoor ik voortdurend van de lokale overheid. Dat kan zo wezen maar het doet mij denken aan Lloret de Mar in Spanje, waar ik op een affiche zo ongeveer zestig voetbalwedstrijden zag aangekondigd, allemaal Nederlands. Een team van Almere speelde tegen dat van Hoogeveen, bijvoorbeeld, en Castricum tegen Alkmaar.
Na het toernooi kon men in horeca-etablissementen terecht: Een complete straat in Nederlandse handen, waarvan ‘Friet van Piet’ mij bijbleef. Ook herinner ik mij nog de zondagmorgen in een kerkdienst, waar ik het wonder beleefde dat ik er Spaans hoorde praten, want tot dan was ik in het Nederlands of Engels aangesproken. Het toerisme, waarop Amstelveen kennelijk uit is, eist zijn tol. Maar ook in de VS en Canada heeft men Nederlandse clubs, ter bescherming van de cultuur uit ons land.
Er was gisteren nog helemaal geen sprake van woedende vlagen en bomen die sidderden in de wind zoals vandaag. Het was aangenaam weer in plaats van tandenklapperen. Af en toe scheen er zelfs een klein streepje zon zien op de stoepen en voortuinen van dat Amsterdamse grachtenstuk.
Nu en dan rende er een stoer type in hardlooppak langs de woonboten over het bruggetje naar de overkant. Het was verder rustig zondag op de gracht maar opeens - in een flits - draafde mij een grote witte hond voorbij. Een prachtige verschijning op hoge poten die bijna leek te zweven en gevolgd werd door een vrouw met wit strak achterover gekamd haar en nog zo'n hond met een witte vacht aan de lijn die haar sterk vooruit trok.
AMSTERDAM - 28 januari 2022 - Nederland heeft afgelopen jaar massaal een kat aangeschaft en kiest weer voor dezelfde kattennamen, maar ook nieuwkomers zijn gesignaleerd zoals ‘Biertje’ en “Wifi’. Bijgaande foto toont overigens de eigenzinnige redactiekat Mowgli die aanvankelijk in een heel goed huis woonde maar daar vertrok omdat het dominante heerschap betere kansen kreeg om een grote katlievende crew te domineren.
Gelukkig zijn er in zijn vroegere huis nieuwe 'schatten van katten' terug gekomen want zoals iedere kattenbaas of bazin heel goed weet: met katten valt niet te spotten. Daarom worden er ook vaak heel bijzondere namen aan de katten gegeven.
Boekenlezers in Amerika worden binnenkort verrast. Aangezien de veelzijdige Canadese acteur Hugh Thompson (Chapelwaite) zijn terugkeer op het scherm naast Alan Ritchson (TITANS) in de aankomende originele serie van Amazon, REACHER. Dat gebeurt op vrijdag 4 februari in een 8-delige serie s gebaseerd op Jack Reacher uit Lee Child's internationaal best verkochte romans. Aangezien je je in de tijd waarin je leeft niet tegelijk op alle mooie informatiestromen kan richten blijf ik een echte boekenlezer.
En ik heb mij heel vaak met dankbare geluksgevoelens in de vele verhalen over Jack Reacher verscholen. De rustige grote man die zomaar ergens heen gaat en allerlei sufkousen en slechteriken die hem en anderen terroriseren er flink van langs geeft met zijn enorme gevechtskracht die hij na een jarenlange carriëre in het leger heeft opgebouwd. Een ongebonden held die door onze wereld reist en daar van alles tegenkomt waar hij onverschrokken strijdt voor wat door hem (en doorgaans ook door ons) als waardevol wordt beschouwd.
Vroeger ... Hemeltjelief denken veel jongeren bij dit woord. Nu gaat hij of zij - in dit geval - ons even vertellen over iets wat wij al veel langer weten. O jee wegwezen. Terug naar de oudheid waar ze zich zo verveelden. Spaar me... Jammer dan want toch brandt in het hart van de mens in ieder tijdperk een klein vlammetje voor wat schoonheid juist in de tijd voor jou betekende toen je jong was -of misschien nog bent maar toch al een vroeger herkent. - In die tijd werd er op een heel andere manier over kunst gedacht maar waren er vaak dezelfde topics als nu die je nog altijd 'aan je hart gaan'.
Vroeger (sorry dat ik daar op terugkom) maar dat is voor iedereen weer een ander punt op de lijn van de tijd. Voor sommige jongeren is dat misschien wel de muziek waar hun ouders naar luisterden of 'jongeren' van rond de middelbare leeftijd denken misschien wel aan de tijd dat de Tamagotchi (een virtueel huisdiertje of digitale baby) te eten moest worden gegeven. Alles uit die tijden gebeurde met heel andere make-up en haardracht.