De nieuwe experts van de straat

  Vlak bij de brug in de stijl van de Amsterdamse School staan ze dagelijks druk te confereren: de nieuwe experts van de straat. Het is een bekende hangplek van daklozen en rolstoelers die niet buiten spel wensen te worden gezet door de 'normale'maatschappij.

Met wat vaste aanwezigen als gepensioneerden die soms best een goeie job hebben achtergelaten strijden zij over uiteenlopende intrigerende levensvragen. Het zijn nu eenmaal geen types om te golfen. Ook komen de mensen uit verre buitenlanden elkaar daar erg tegen want ze denken zeer verschillend over hoe-het-is en hoe het-zou-moeten-zijn. Maar alles valt mee want hier hoeft niemand zich waar te maken.

Behalve die kleine Engelsman dan. Men is eensgezind over de rol van de kleine Engelse bulldog met zijn brede rug en kromme pootjes die plotseling naar voren schiet om de voorbijgangster eens even flink schrik aan te jagen. Als trouw lid van het zeer gewaardeerde vaste hangplek-gezelschap gaat hij altijd al als een bezetene tekeer als hij mij al uit de verte ziet. Denk erom: deze kleine hond is hier de baas. En dat zal je weten.

Hij provoceert en intimideert dat het een lust is. In hondentaal zegt hij duidelijk: "Pleur op!" als ik noodzakelijkerwijs voorbij loop. "Hij voelt zich de baas want hij is een typisch Engelse bulldog," legt een heer uit dit hang-gezelschap enigszins verontschuldigend uit. Jaja, ik begrijp het. Vandaag is de hondenbaas even naar de kapper aan de overkant en let iemand anders op de hond die als altijd weer totaal door het dolle heen is als hij mij al uit verte ziet.

Hij vindt dat hij zijn tamelijk stille rustige baasje tegen mij met alle kracht moet verdedigen en die wordt bijna omgegooid doordat dat kleine hondje hem in een krul van zijn lange riem omsluit. Zijn baas probeert zich altijd te excuseren voor de kleine tiran maar het is net zoals ik dacht.

Ik keek het na op de hondensite over de Engelse bulldog en dat hondje kan best een heel lief en aanhankelijk dier zijn. Maar je moet hem absoluut niet verwennen.
Juist dat laatste zorgt ervoor dat de aanloop-zwerfkat die mijn huis met tuin heeft uitverkozen als definitieve hangplek ook de heerschappij opeist in mijn bestaan.

Hij slaapt zelfs vlak naast het toetsenbord van mijn computer om de gang van zaken beter te coördineren. Meneer de super-redacteur.

Dr. Phil heeft vanmorgen bij RTL4 in een tv-programma verklaard in een uitzending waarom onze pupil -kind of dier- zo veeleisend wordt. Het ging over ouders die veel te toegevend waren voor hun zoon die daarvan een vervelend mirakel werd. Zowel de zoon als de ouders kregen er in het programma van langs. Maar ook wij geven onze huisdieren veel te veel hun zin omdat we onszelf dan beter voelen. Ik moet net als ik vroeger met mijn katten altijd deed op een gewone manier ook strenger zijn voor mijn kat. Iedereen moet zich tenslotte ook kunnen gedragen en daar moet je dan regels voor aangeven.

Niets bijzonders toch? Het blijft wel moeilijk want doordat hij een groot deel van zijn leven een zwerfkat was, heeft hij extra-goed geleerd hoe hij allerlei mensen nagenoeg ongemerkt heel plezierig voor zijn karretje kan spannen. Eerlijk gezegd kunnen bepaalde mensen nog best wat van hem leren.