Kunstenares/pedicure Anita Lindenkamp: 'n Fan-tas-tische Zomer...

  "Vraag je dat nog echt..." In hartje Amsterdam -notabene in de Voetboogsteeg- reageert de kunstenares en tevens pedicure: "Op zo'n lange warme zomer doe ik het heel goed. Wat mij opvalt?...Mijn cliënten reageren ook uiterst goed gehumeurd ondanks de warmte maar er is anders dan gewoonlijk geen enkele discussie mogelijk."

Wáárover dan discussie Anita Lindenkamp? "De pedicure-behandeling moet nu gebeuren. Geen twijfel mogelijk. Direct. Men wenst met een sterke overtuigingskracht trots en vol glamour op straat te verschijnen met de allermooiste welverzorgde nagels."

Zozo... Geloven de dames soms dat 'men' als eerste naar hun voeten kijkt in plaats van naar hun hoofd? "Wel zeker..."reageert de kunstzinnige pedicure. "Vergeet niet dat schoonheid ook in de details altijd boeiend blijft. Ik kan dan ook met recht ook trots zijn op mijn werk. Het is net beeldhouwen..."

Maar dan toch op een iets lager niveau... "Als je ze met die hippe sandaaltjes aan hun voeten ziet weglopen... Ik heb er zelfs een dame bij die er ook met van die rinkeltjes om haar enkel heen mee wegloopt."

Aan welke voet? Links of rechts? Of allebei... " Dat weet ik niet. Het is wel een schatje."

... Het lijkt mij een tamelijk irritant als zo iemand om je heen de hele tijd loopt te rinkeldekinken...  "Daar kan ik alleen heel neutraal op reageren want - zoals bekend- ben ik altijd zeer discreet over mijn cliënten."

Nouja... Zo'n belletjesorkest de hele dag om je heen lijkt mij een pijniging voor het oor. Stel je voor dat je een cheffin hebt die dit draagt. Ik zou direct ontslag nemen.
Anita Lindenkamp blijft vriendelijk. "Nogmaals... of het nu van die kettinkjes zijn of tatoeages of mensen met ongelukkige voeten maakt voor mij geen enkel verschil. Ze kunnen bij mij op een uiterst bereidwillige en bekwame hulp rekenen. Daar sta ik garant voor."

In je behandelkamer hangen allemaal schilderijen ... Heb je nog wel tijd daarvoor met zo'n drukke praktijk? "Daar zorg ik zeker voor. Ik eis van mezelf voldoende tijd te nemen voor mijn lieve man, onze Zwitserse Herder en natuurlijk ook voor De Kunst."

Tof... Wel eens geëxposeerd? "Een paar keer maar ik weet niet of ik me daar zo goed bij voelde. Bij zo'n vernissage gaat het voornamelijk om veel drinken en eindeloos haring happen... Veel trendy types kwamen er langs maar laat ik het tactvol formuleren: de handel ligt stil... "

Dat overkomt veel kunstenaars... " Er zijn in de loop van de tijd wel enkele kopers geweest. Er ontstond wel een wat bizarre situatie toen iemand bood op deze serie kleine schilderijtjes van onze vorige hond. Zie je ze in die mooie goudkleurige lijstjes? Iemand had daar alles voor over om die schilderijtjes te kopen maar ik kon er geen afstand van doen. Mijn dierbare Toos, een Mechelse Herder blijft na een kort maar goed leven zo toch nog een beetje bij me..."

Heel belangrijk... De verbondenheid tussen mens en dier kan soms zo ver gaan... Ook na haar leven heb je haar in je hart gesloten... Die herinneringen doe je nooit weg natuurlijk.

"Mag ik nog tot slot nog iets belangrijks vertellen? Je hebt misschien gezien dat dit een heel oud pand is met dikke muren en nissen? In oktober 2018 wordt dit pand echter gerenoveerd en de zaak tijdelijk gesloten. Dan ga ik een heel lange vakantie nemen en daarna gaat de zaak weer open in een totaal opgeknapte omgeving. Intussen heb ik dan eindelijk weer tijd om lekker lang achter elkaar te schilderen. En uitslapen want daar kom je met zo'n fantastische mooie zomer en drukke praktijk bijna nooit meer aan toe."