Als Het Effe Kan: TPO en GeenStijl als nepnieuws bestempeld!

Er doemen vragen op over Wat-Door-Wie als verderfelijk nepnieuws wordt beschouwd. En denk erom: lachen wordt beperkt. MAAR... Soms ligt het er helemaal aan vanuit welke hoek en zelfs in welke tijd je naar bepaalde feiten of mededelingen daarover kijkt. SP Kamerlid Ronald van Raak wil dat minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren (D66) verhaal gaat halen bij EU vs Disinfo, een EU-taakgroep die zich bezighoudt met Russische desinformatie en nepnieuws.

De reden is dat donderdag bleek dat EU vs Disinfo een TPO-reportage van Chris Aalberts beoordeelde als nepnieuws. Niet iedereen weet wat TPO is. Het is een grote wat speels gerichte site genaamd ThePostOnline. Voorheen 'DeJaap'. Een Nederlandse nieuws- en opiniewebsite van rechtse signatuur. Chris Aalberts deed daar verslag van een bijeenkomst waar kritiek werd geleverd op Oekraïne. Een Non Gouvernementele Organisatie (NGO) uit dat land diende vervolgens een klacht in waarop EU vs Disinfo de feitelijke reportage brandmerkte als nepnieuws.

Dat meldt The Post Online. Ook GeenStijl en De Gelderlander staan op de lijst bij de kritiek leverende EU-taakgroep. Ronald van Raak vindt de kwestie onverkwikkelijk en wil dat minister Kasja Ollongren de EU duidelijk maakt dat ‘journalisten die verslag doen van politieke bijeenkomsten niet verantwoordelijk zijn voor hetgeen op deze bijeenkomsten wordt gezegd’. Is dat niet volkomen logisch dan? Ja zeker. Maar toch willen sommige mensen dat wat iemand onder feiten verstaat volgens hun principes op een geheel andere manier samenvatten.

Helaas zijn feiten namelijk lang niet altijd recht en strak en transparant zoals afmetingen in centimeters. Toch hoor je mensen vaak zeggen: "Het is een feit want ik heb het met mijn eigen ogen gezien." Dat kan. Toch heriner ik me jaren geleden dat ik in zomers Amsterdam blij over het niet zo brede trottoir van de ontzettend drukke Leidsestraat wandelde. Het was een zonnige dag en heerlijk druk. Mijn partner had illustraties mogen verzorgen voor een grote bekende reclamecampagne "Hou de stad schoon."

Net vóór mij -heel dichtbij dus- liep iemand die onverschillig een bananenschil pal voor mij langs op de rijweg kwakte. Een andere man die net achter mij liep begon mij uit te kafferen. "Is dat wat jij verstaat onder onze stad schoon houden?" riep hij woedend. "Maar meneer... Iemand anders die net voor mij liep gooide die schil net voor mij langs weg," antwoordde ik verbluft en geschrokken. De boze man bleef doorgaan met schelden. Het was niet waar want hij had het toch met Eigen Ogen gezien...

Feiten kunnen namelijk inderdaad heus ook wel eens geen feiten zijn. In de ogen van anderen. Daardoor mag je er evenzeer wel van uitgaan dat als iemand je feiten presenteert diegene daar wél die visie op had. En als je niets beters hebt moet je er wel op afgaan.

Het wordt andere koek als je tandarts meer vullingen in je gebit aanbrengt dan feitelijk nodig zijn. Daarom is een zekere marge bij het aanvaarden van wat je als onomstotelijk feit wordt verkondigd een waardevolle houding. Maar je kunt natuurlijk niet altijd barsten van wantrouwen jegens iedereen die jou confronteert met een feitelijke situatie. Soms zijn dingen toch echt waar en er zijn heel veel door en door betrouwbare mensen al kunnen ook zij zich vergissen.

Volgens Ronald van Raak is de vrijheid van journalistiek in gevaar wanneer ‘Europese organisaties verslaggevers gaan beoordelen’. Dat zou inderdaad een hele rare situatie worden. Bevoogdend.

Je krijgt dan zoiets als KEURMERK-JOURNALISTIEK. "Dit mag het volk wél en dat niet eten. Ik bedoel natuurlijk... wat je wél mag lezen. Graag zelfs. Eh... wij zullen dat wel voor jou beslissen. Wij weten beter wat jij wel en niet mag eten ... voor je gezondheid. Nee... Eh... Ik bedoel natuurlijk dat wij beter kunnen beoordelen wat jij wel of niet mag horen en lezen... DAT WETEN WIJ NAMELIJK VEEL EN VEEL BETER...