EO-reportage: Hoe lang dúúrt een hap…
Het was een fantastische reportage van de EO die zich niet liet ringeloren door het directielid van Osira over de grove missstanden in de tehuizen daar. Cliënten en personeel van zorginstellingen van Osira in Amsterdam vinden de zorg daar ver onder de maat. De EO filmde in een tehuis van Osira. Dit tehuis liet echter een gunstige uitzondering zien op de algemene barbaarse toestand waarbij ouderen bijvoorbeeld een uur op het toilet moeten zitten omdat niemand ze er afhaalt door personeelsgebrek.
Verder heerst er een klimaat onder het personeel van intimidatie door managers van ondergeschikten om te zorgen dat fouten en gebreken niet naar buiten worden gebracht. Nu maakt iedereen wel eens fouten en gebeurt er in elke organisatie wel eens iets waar het nodige aan mankeert. Maar de intimidatie van personeel strekt zich ook uit tot de pers. Toen de EO het ongetwijfeld meest foutloze tehuis na afspraak die van tevoren werd gemaakt filmde... werd de cameraploeg zelf gefilmd zodat niemand eens een onvoorziene blik achter de schermen kon werpen.
Zogenaamd volgens één van de directieleden om "op de eigen website te kunnen laten zien hoe zo'n reportage gemaakt wordt." Een lachtertje want de EO-reporter zei: "Dan kunt u onze reportage daar toch opzetten?"
Cliënten en eigen personeel door elkaar waarderen de zorg met gemiddeld een 4-. Dat blijkt uit een SP-enquête naar aanleiding van de invoering van zogenoemde zorgroutes bij Osira, waarbij voor iedere handeling een vast aantal minuten staat. SP-raadslid Maureen van der Pligt: “Een weinig verrassende conclusie: het verlenen van zorg kun je niet in minuten vastleggen, zorgvuldigheid gaat boven tijd!”
Van de 175 mensen die deelnamen aan de SP-enquête is driekwart personeel en een kwart cliënt of familie daarvan. Van de respondenten noemt 94 procent de zorg slecht tot zeer slecht. Vooral de reacties van het personeel zijn opvallend eenduidig: het gros zegt niet de kwaliteitszorg te kunnen leveren die het zou willen leveren.
Volgens de werknemers is het bedrijf door de vele fusies veel te groot geworden. Ook het management is uit de kluiten gewassen – sommigen noemen Osira een bedrijf met een waterhoofd – en de afstand tussen leiding en werkvloer is veel te groot. Personeel dat klaagt over de slechte zorgverlening zou met ontslag worden gedreigd.
De SP wil:
- Verscherpt toezicht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg op de zorgverlening bij Osira, zoals al gebeurt bij Cordaan.
- Aan de kosten van de overhead moet een maximum verbonden worden om een einde te maken aan het ‘waterhoofd’ van Osira.
- Zorgverleners moeten zelf de middelen krijgen om per huis een oplossing voor de wanorde te bedenken en door te voeren.
- Osira mag voorlopig niet fuseren met andere zorginstellingen.
- In de toekomst moet de Inspectie voor de Gezondheidszorg tijdelijk de zeggenschap van de Raad van Bestuur van een zorgorganisatie kunnen overnemen als er sprake is van misstanden.
EN LAST BUT NOT LEAST : Directieleden van zorgorganisaties mogen niet meer verdienen dan de Minister-President.
(Dat wat zij teveel ontvangen moet worden besteed aan extra personeel.)
Van der Pligt: “Vreselijk dat mensen die ervoor gekozen hebben zorg te verlenen met intimidatie te maken krijgen als ze die zorg willen verbeteren. Wij gaan zorgwethouder Van der Burg zeker vragen Osira op de vingers te tikken vanwege deze praktijken. En uiteraard gaat ook dit rapport weer naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg, net als het rapport over Cordaan,” zegt Van der Pligt.
Jaja... En dan horen wij natuurlijk weer maanden, jaren niets... Er wordt maar vergaderd. De SP doet al jaren wat zij kan maar al het geld gaat naar het bouwen van tehuizen, cursussen voor managers in snelheidstraining en stopwatches om te timen hoe lang het duurt voordat een oudere een hapje doorslikt. Ook in andere landen heersen heftige toestanden. Zoals bijvoorbeeld in Duitsland. Daarover zijn regelmatig reportages op tv te zien van misstanden. De tehuizen worden daar ook aangeklaagd.
Maar het kán anders. We moeten in Nederland onmiddellijk nu deze misstanden verbeteren en vooral begrijpen dat de medewerkers ook zelf wél anders willen maar niet anders mogen. Het draait om een andere mentaliteit waar mensen weer met mensen omgaan door alles op een totaal andere manier te organiseren.