Van Erp en De Limburger winnen zaak tegen Kerkrade
LIMBURG - Weet u het nog? De Limburger-journalist Ruben van Erp luisterde op de gang van het gemeentehuis Kerkrade naar besprekingen van de raad binnenskamers. ... Hij hoorde niet eerder bekende feiten die hij daarna bekend maakte in zijn krant. De gemeente Kerkrade was boos. Het werd een heel beledigd gedoe en leidde zelfs tot een rechtszaak. Had dat nu niet allemaal een beetje minder zwaar opgenomen kunnen worden?
De journalist hoorde vertrouwelijke zaken en bracht ze naar buiten. Dat doen journalisten nu eenmasal vrij regelmatig. Van Erp kon verstaan wat er in de raadszaal werd gezegd en hoorde dat burgemeester Ralf Krewinkel van Heerlen had gesolliciteerd op de functie in Kerkrade. Van Erp schreef daarover in De Limburger. Dit leidde tot het vertrek van Krewinkel in Heerlen en een aangifte tegen de journalist omdat hij de gesprekken illegaal zou hebben afgeluisterd.
Waarom mogen burgemeesters niet bekend maken dat ze wel eens solliciteren? Een burgemeester is gewoon een functionaris in openbare dienst maar geen pilaarheilige. Hij heeft een hoge voorbeeld-funcite maar hij is in de eerste plaats een mens en heeft eventueel desgewenst ook recht op een eigen carriére. Als de burgemeester niet in de eerstge plaats mens zou zijn had men net zo goed een robot kunnen benoemen. Dat scheelt ook in de kosten.
Wat zei de rechter trouwens van alle ophef en de opgeklopte consequenties? De gemeente Kerkrade moet de gemonteerde bewakingsbeelden die het van journalist Ruben van Erp online zette, direct verwijderen. Er moet verder een rectificatie komen dat onrechtmatig is gehandeld tegenover de verslaggever.
Dat is het gevolg van de rechtszaak die Van Erp en zijn werkgever De Limburger tegen Kerkrade hadden aangespannen. Elke dag dat de gemeente in uitvoering van het vonnis in gebreke blijft, moet Kerkrade een dwangsom van vijfduizend euro betalen - met een maximum van 150.000 euro.
Van Erp stelde eerder dat het bij de beelden om suggestief knip- en plakwerk gaat. Dat de gemeente met een beroep op ‘maximale openheid’ de beelden online zette, was volgens De Limburger weinig meer dan hun journalist aan de schandpaal nagelen want hij zou illegaal de gesprekken hebben afgeluisterd.
De rechter is het daarmee niet eens en oordeelt hard: de gemeente heeft zich schuldig gemaakt aan eigenrichting en misbruik van haar eigen vrijheid van meningsuiting om de privacy van de verslaggever te schenden.
...MAAR IK HEB ECHT HELEMAAL NIETS GEHOORD,... IK WERK TROUWENS IN DE KANTINE...