Quyvorim Biervliet over Smartphonites
Smartphonites noem ik deze nieuwe trend onder moderne mensen van verslaafd zijn aan je smartphone. Een search op Google levert 139.000.000 resultaten op. Door de opkomst van de mobiele brigade zijn we 24/7 bereikbaar. Ik las laatst een artikel over iemand die zichzelf echt een FB-junkie noemde. Hmm... Is Face Book-verslaafde tegenwoordig een titel om trots op te zijn? Een dag niet geliked is een dag niet geleefd dat waren voor deze persoon words to live by. Toch vraag ik mij af of het probleem niet dieper ligt dan verslaafd zijn aan facebooken, tweeten en appen.
Smartphonites gaat denk ik daarbij nog wel iets verder dan dat. Die drang om door anderen belangrijk gevonden te worden en je gedrag daar op af te stemmen uit zich in vele vormen. Vermoedelijk zoeken wij online ook die vorm van erkenning en is de smartphone daar simpelweg een hulpmiddel bij. En is gehecht raken aan dit hulpmiddel daar gewoonweg een logisch gevolg van?
Bereikbaar zijn altijd & overal is de ambitie van KPN en vele andere providers die hun slogan in andere woorden formuleren. Dag en nacht bereikbaar. Maar ja ... is dit echt een ambitie die ontstaan is uit een behoefte van de consument?
Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 3 van de ondervraagde jongeren tussen de 18-25 jaar menen dat zij niet meer zonder hun blackberry, I-Phone, HTC, Samsung Galaxy kunnen. Niet meer zonder kunnen?
Het is ook mij niet vreemd hoor. Die drang om mijn telefoon te checken wanneer de whatsapp server meldt dat mijn smartphone mij weer iets nieuws heeft te melden. En toch durf ik te zeggen dat ik gerust een maand zonder kan (maar 12 maanden zou toch serieus afkicken zijn). Tijdens vakanties weet ik mij overigens aardig te vermaken zonder al die technologie.
Uiteraard zijn er de onvermijdelijke technische details die horen bij het nieuwe communiceren met elkaar in de 21ste eeuw. Zo zijn er inmiddels circa 48.000 GSM basisstations bijgekomen in Nederland. Ook komen er elk jaar steeds meer Wifi basisstations bij. Het is verre van mij een doemscenario te verkondigen maar er is wel wetenschappelijk bewijs dat blootstelling aan dit soort negatieve stralingen effect kan hebben op het centrale zenuwstelsel.
Kán hebben? Maar helaas is het misschien niet zo onschuldig als het lijkt.
Techniek kan best een zegen zijn. Zolang wij er niet door gedomineerd worden. Zolang het ons bestaan verrijkt. Je kunt er volop van profiteren maar als het je leven gaat overheersen worden de rollen omgedraaid.
Wanneer wordt dan voor sommige internetters internetverslaving inmiddels een serieus probleem? Dat laat zich makkelijk raden. Het is allemaal heel efficient en makkelijk. Soms heel erg boeiend ook. Een leuke escape etc. etc.
Maar als we onze on-line presence belangrijker vinden dan onze face-to-face time zitten we behoorlijk in de gevarenzone.