Opdat wij niet vergeten ...
Het terugkijken naar oorlogen in vroegere tijden is heel moeilijk voor mij en voor heel veel anderen die het zelf hebben meegemaakt. Het verdriet over al diegenen die we lief hadden en verloren, lijkt als gebeiteld in een eeuwige duisternis in de geschiedenis. We herdenken het ieder jaar weer omdat iedereen moet weten wat er nooit meer zou mogen gebeuren.
Een volkerenmoord vooral gericht op Joden die ingrijpt in zoveel levens werd gesteund door het onstilbare verlangen naar macht en overheersing van enkelingen die zich superieur waanden aan anderen.
Soms wordt de redactie overstelpt door de documentaires en boeken over deze onderwerpen die men onze krant aanbiedt om te recenseren. Daarbij zijn auteurs en filmers die door het verzet in hun leven een vader hebben moeten missen. Of - juist omgekeerd- er zijn auteurs die vanuit hun kindertijd er onder lijden dat hun ouders vroeger Hitler hebben geholpen.
In een Duitse tv-uitzending kwam laatst een vroegere soldaat aan het woord die zijn daden in de Tweede Wereldoorlog -zijn peleton was toen in Nederland in de provincie Utrecht- zo betreurt dat hij er regelmatig nog nachtmerries aan heeft overgehouden. "Als ik toen niet schoot werd ik zelf neergemaaid ,"zegt hij. En na al die jaren vindt hij het nog altijd even verschrikkelijk wat hij toen heeft doorgemaakt. Hij heeft dus eens tot onze vijanden behoord. Zijn hele leven blijft echter door die eerloze periode tot zijn dood toe voor hem vergald.
Oorlog brengt bij alle partijen heel veel leed. Door tv-programma's en boeken over de oorlogstijd kunnen mensen van latere generaties zich daarover enigszins een indruk vormen. Zij kunnen leren dat echte oorlog iets veel ingrijpenders is dan wat oorlogen in games ons laten zien of wanneer hooligans incidenten veroorzaken.
Hoe erg oorlog mensen kan treffen wordt vooral duidelijk bij religieuze opstanden. Daar leeft men vanuit een superieur gevoel de enige te zijn die gerechtigd is door een Almacht het lot van anderen te bepalen. Daarom zijn wetten en leven vanuit een eigen overtuiging zo belangrijk.
Als redactie van de Couturekrant proberen wij daarvoor ook vanuit deze visie met woord en daad er voor onze talloze lezers te zijn.
FOTO: RONALD VAN DEN ANDEL