De Taxi-Kwestie: waarom de Pride nóg hard nodig is!
Een taxichauffeur van Schipholtaxi TCS weigerde dragqueen Jennifer Hopelezz op een avondje laat thuiskomen een rit te verschaffen vanaf de taxistandplaats achter de Dam. Zij liet dit zien via een filmpje op haar Facebook waardoor tevens duidelijk werd dat zij het kentekennummer van de chauffeur noteerde. Het werd een behoorlijke rel toen zij daarop een klacht indiende over het gedrag van de bewuste chauffeur bij TCS Schipholtaxi. Jennifer Hopelezz is al jaren bekend als travestiet in de hoofdstad en bovendien één van de Ambassadeurs van de Pride.
Natuurlijk is het frustrerend en ook respektloos gedrag. Echt niet fijn als je dat meemaakt. De Telegraaf haalt meteen verhaal bij directeur Gamis El Bouakili van TCS Schipholtaxi. Hij reageert met de veronderstelling dat de chauffeur mogelijk de rit geweigerd heeft omdat het om een te kort ritje gaat. "Zeker in de huidige concurrerende markt weigeren chauffeurs te korte ritten anders verdienen ze niets." Daar zit veel in. Ook taxichauffeurs moeten hun brood kunnen verdienen. Of niet soms? Het gaat ook om een Schipholtaxi die mensen naar Schiphol wil vervoeren.
Maar Jennifer Hopelezz deelt mee dat de afwijzing haar eerder ook is overkomen. Zij werd al eerder afgewezen bij de vraag naar een taxirit. Dit begint enigszins te lijken op discriminatie... Of zit het anders? Op mijn redactie wordt de uiterlijke verschijning van Jennifer Hopelezz als mogelijke reden genoemd. "Wij vinden een dragqueen die zich als vrouw presenteert maar daarbij ook een snor en baard behoudt onaantrekkelijk," roepen enkele dames. "Wij vonden die Oostenrijkse drag die toen het songfestival won ook niet mooi. Al zong ze goed."
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat deze redactrices wel begrepen dat dit juist heel expressief is voor de meer-omvattende identiteit. Maar nee... Volgens deze dames moet een dragqueen er altijd uitzien als een prachtig sprookje en dan kan zij bij deze dames geen kwaad meer doen. Dan liggen ze aan haar voeten. Dat vinden ze fantastisch. Zij begrijpen namelijk niet dat het anders-zijn er juist helemáál bijhoort. En deze expressie van dubbelheid kun je als bij-verschijnsel beschouwen.
"Iedereen is iemand. Iedereen verdient respekt. Hoe anders iemand is of er uit ziet mag niet uitmaken. Wij zijn allemaal maar mensen en wie anderen oordeelt zal zelf geoordeeld worden." Dat roep ik een beetje boos. Nu daagt onmiddellijk 'het grote begrijpen'. Daar wordt instemmend op gereageerd. Een taxichauffeur kan natuurlijk niet alleen passagiers meenemen die hij er naar zijn smaak wel mooi genoeg uit vindt zien... Mogelijk was de werkelijke reden van de afwijzing ook een te magere verdienste. Ik zoek direct na wat de wet daarover voorschrijft.
En ja... Uit het Besluit op de Wet Personenvervoer gepubliceerd in de Staatscourant in 2000 blijkt echter wel dat een rit alleen nog maar geweigerd kan worden bij gevaar voor de bestuurder, hinder van de bestuurder waardoor een goede besturing van de auto wordt belemmerd, beschadiging of verontreiniging van de auto. Of wanneer het vervoer leidt tot niet naleving van een wettelijke verplichting.
Jennifer Hopelezz heeft dus volkomen gelijk dat de wet in Amsterdam vooschrijft dat de taxi haar gewoon mee moet nemen. De hoofdstedelijke politiek vindt het een belangrijke aangelegenheid. "Dit is juist waar Amsterdam voor stáát," reageert men geagiteerd. D66, PvdA en Partij voor de Ouderen staan op hun achterste benen en zullen in de gemeenteraad zeker vragen over de Taxi-Kwestie stellen.
En Jennifer Hopelezz? Zij hoopt echt dat er verandering optreedt. Zij zegt: "Daarom is de PRIDE ondanks wat kritische geluiden nog steeds heel hard nodig!"
Auteur: Arthur van Leuven
FOTO: TAXI-KWESTIE MAAKT HET DUIDELIJK: PRIDE IS NOG HEEL HARD NODIG ...