Van der Klein over de jongen die er niet meer wou zijn

alt"Ja. Ik heb inderdaad gelezen over Tim. De jongen die op Facebook werd bespot."
En getreiterd Van der Klein... 

"Op een leeftijd waarop jongeren nog vol twijfels zitten over zichzelf komt dat hard aan."
Hij wilde er niet meer zijn. Er waren ingezonden reacties van moeders die hun kind nog maar net hebben kunnen behoeden voor zelfdoding...

"Ken je het lied "Oll' Man River..."? Daarin zit die passage:..I am tired of living and scared of dying... Een man die moe is van het leven maar bang is om dood te gaan... "
Ja. En de tijd is de rivier die onverdroten steeds maar dóór gaat. Wel heel goed wat Arie Boomsma doet met dat anti-pestprotocol op scholen waardoor kinderen zich veiliger voelen.

"Maar hier gaat het om een ander soort pesten. In het openbaar onschuldig of terecht lijkend maar heimelijk destructief. Bijvoorbeeld onder leraren die steeds een bepaalde collega belachelijk maken als hij niet in de lerarenkamer is."
O ja. Dat werk. Bijvoorbeeld ouders die steeds een bepaald kind te grazen nemen om hele andere redenen dan ze voorgeven. Ik heb dat vroeger wel meegemaakt.

"Ik heb nooit de indruk gekregen dat jij daar veel last van hebt... Hoe heb jij daar dan toen op gereageerd Baruch?"
Misschien moet ik maar een situatie beschrijven. Ik bracht mijn jeugd door in verschillende pleeggezinnen. In één daarvan besloot men opeens niet meer tegen mij te spreken vanwege "IETS." Dat duurde enkele jaren. Er werden briefjes op de keukentafel neergelegd waar ik mijn was moest inleveren en er stond een doos met eten naast voor mij. De bedoeling was dat ik mij zo klein als een muis zou gaan voelen.

"Dan wéét je dus hoe erg dat kan zijn. Maar wat dééd je er aan?"
Ik wist zonder dat iemand mij dat ooit heeft uitgelegd dat mensen die je slinks aanvallen ontevreden zijn of ongelukkig met zichzelf. Het was mij duidelijk dat men mij tot zondebok probeerde te maken. Ik wist dat zij hun ballast bij mij probeerden te dumpen. Ik dacht altijd dat ik daar in de toekomst van af zou komen.

"Toch ben je daar in je diepste gevoelens nooit helemaal van af. Ergens hangen die belastende personen nog altijd om je nek. Ook al weet je misschien niet eens meer hoe ze er uit zien."
Ik herinner me vaak voor van alles te zijn uitgescholden mnaar ik was vastbesloten dat altijd bij die ander te laten.

"Soms kan een flinke mep uitdelen ook wel helpen..."
Misschien zou men dat wel eens willen uitlokken. Maar als je wéét dat wat mensen uithalen toch op een bepaalde manier weer op hun eigen boterham terecht komt hoef je je niet zo druk te maken.

"Zelfdoding heeft ook andere oorzaken. Soms zijn mensen ook over zichzelf heel onzeker."
Dat kan maar ik zie niet in waarom je wel altijd zeker over jezelf hoeft te zijn. Je bent geen postzegel die in een hokje past. En je kunt altijd voor overleg op zoek gaan naar andere mensen want lang niet iedereen is een pester.

"Toch kan door pesten jarenlang een schaduw over iemands leven blijven liggen. Aan de andere kant kan iemand juist daardoor scherpere inzichten verwerven en zich misschien beter handhaven dan anderen..."
Zo verdrietig voor Tim en anderen die hier niet meer wilden zijn en voor degenen die treurig achterblijven ... maar we kunnen de tijd niet terugdraaien.

... Helaas niet. We leven we nu eenmaal in de stroom van de rivier van de tijd. Niet in een Amerikaanse film vol schijnprobleempjes met een happy end voor iedereen. Soms moeten dingen gaan zoals ze gaan.