Van Der Klein bestudeert ons schuldgevoel
"Het schuldgevoel grijpt me bij de keel als ik zo'n goedkope jeans aanschaf en toch heb ik het gedaan."Je piekert natuurlik over die branden en instortingen van bedrijven in Bangladesh. Dat vindt iedereen verschrikkelijk.
"Hoe kan ik weten of de kleding en het eten wat ik koop verantwoord is gemaakt Baruch?" Kennelijk bedoel je nu niet alleen kleding maar ook voedsel. Dus je zet het onderwerp nu breder neer...
"O... maar ik zou mijn vragen nog veel breder willen stellen want waarom gaat er zoveel mis wat zo makkelijk kan worden opgelost. Ik heb het nu over een krankzinnig consumentengedrag en de aanschaf van een overmaat aan nutteloze objecten." Wat bedoel je precies?
"Waarom heeft iemand 6 horloges, 12 zonnebrillen en 10 telefoons? Waarom moet iedereen in één gezin een aparte auto bezitten en waarom smijten sommige mensen na een paar jaar hun prima stoelen en tafels weg en moet de slaapkamer helemaal opnieuw worden ingericht?" Wat die meubels aangaat heb je nog de bank vergeten die daar zo zielig bij de boom wordt buiten gezet Van Der Klein. Wat die slaapkamers aangaat acht ik het mogelijk dat er een nieuwe opvlammende liefde in het spel is.
"Even serieus graag... Waarom wordt er in Nederland zoveel eten wat nog goed is weggegooid en komt de voedselbank tekort? En waarom verkeren in onze tijd sommige schoolkinderen in diepe armoede en staan zij er slechter voor dan Theo Thijssen ooit beschrven heeft?" Waarom-vragen zijn altijd zo agressief. Zo van: Waarom was je te laat thuis... Vraag en aanbod is in onze wereld nu eenmaal niet altijd in balans. Je hebt het over de marktsituatie en over de gewoontevorming van mensen. Dat loopt niet altijd parallel.
"Dat klinkt zo koud en droog... Wat kán ik daarmee?" Iedereen kan daar in eigen bescheiden kring wel degelijk invloed op uitoefenen. Dat doe je door de keuzes die je in je leven maakt.
"Het heeft veel meer invloed als er door groepen mensen sterke afspraken worden gemaakt en daarop een krachtige samenwerking wordt gebaseerd." Dat klopt. Maar daarvoor hebben en maken we toch ook al onze wetten die gehandhaafd moeten worden.
"Wetten? Dat zal best maar als er geen tegendraadse mensen zijn kunnen die de afspraken tussen grotere groepen en de wetten ook niet testen." Van Der Klein... Onze gezamenlijke vriend zou nu zwaar zuchten als hij ons zo hoorde debatteren. Hij zou zeggen dat wij ook totaal niets snappen van de economie.
"Van de macro-economie of is het toch micro?" Het is denkelijk die waar Koningin Máxima zo goed is: micro-economie.
"Ik besef best dat die jeans veel te goedkoop was maar hij staat me wel. Feitelijk ben ik er blij mee. En nu we het hoofdstuk schuldgevoel achter ons gelaten hebben kunnen we best een gebakje bestellen..." Het is niet echt noodzakelijk maar inderdaad wel erg lekker ... Nuja, voor ieder een half gebakje dan!
Foto: Henk Ros