Phia Baruch: Stilstaan is geen optie
- f o u t e n u i t h e t v e r l e d e n - Rillend in een hele grote warme winterjas zette ik de shoppers vlak bij mijn huis even neer. Zó koud. Ik keek somber omhoog naar toppen van de rietpluimen die tussen een berg van grassen voor dit huis wel tot de eerste verdieping omhoog reikten. De hoge pluimen zweefden daar onbewogen rond alsof er geen ijskou heerste en geen lange gangen en kasten vol kleding ergens wachtte die door mij hoogst persoonlijk moesten onder ogen gezien en worden opgeruimd.
Hoe was het mogelijk dat er ook nog in deze ijzige wind paarse en witte bloemen bloeiden? Ik moest de boodschappen naar huis zien te krijgen maar ik zag er tegenop... Ik stond stil. Achter de bloemen zag ik opeens Sam verschijnen. Hij legde een ijskrabber in zijn auto neer en zei: "Zo kén ik jou niet?" Sam is altijd onderweg van het ene vliegveld naar het andere voor zijn belangrijke zakenreizen. Het leek te veel gevraagd om hem lastig te vallen met mijn simpele story over het moeten uitruimen van een aantal kasten vol vroegere zaken door een spontaan noodzakelijke verbouwing. Over dat wat je niet wilt doen maar toch zelf moet opknappen. Hij nam de shoppers van mij over en liep met mij mee naar mijn huis.
En toen vertelde ik hem dat ik zoveel van vroeger teruggevonden heb wat ik allemaal in de loop van de jaren daarin heb verzameld en bewaard. Koffers vol. Veel kleding die nog goed is en ook vitamines en gezondheidsspullen en herinneringen waar niemand wat aan heeft. "Waarom is dat zo erg?"vroeg hij. "Wat maakt je zo down? Je bent het toch aan het sorteren? " Ik haalde diep adem en zei: "Het is schaamte. Diepe schaamte om dingen die ik kocht en dan daar maar wegstopte. Niet gebruikt heb. Waarom deed ik zoveel nutteloze aankopen? Ik voel me heel naar. Het meeste is waardeloos en kan zo weg."
Bij mijn huis aangekomen zette Sam de shoppers neer en zei: "Schaamte is zinloos. Niemand ontkomt aan het maken van foute beslissingen. Ken je het verhaal van de boer die zo geroddeld had over alle mensen in het dorp? "
Ik schudde mijn hoofd en zei:Vertel... "De boer ging naar de rabbijn en vroeg hem hoe hij dat roddelen weer goed kon maken... Ik heb er zo'n spijt van..." De rabbi gaf hem een grote zak en zei: "Ga naar het bos en vul dan deze zak vol met bladeren..."
Dat deed de boer. Hij kwam weer terug en toonde de gevulde zak. 'Wacht even zei de rabbi tot mijn spreekuur klaar is. Daarna gaf hij de boer de opdracht voor elk huis in het dorp twee bladeren neer te leggen. "En dan?"vroeg de boer vol verwachting. "Kom na een week weer bij me terug. "
Een week later was de boer weer bij de rabbi: "Wat nu?" vroeg hij. "Hier heb je weer een zak mee terug. Raap nu voor alle huizen weer de bladeren op die je daar hebt neergelegd en kom terug." De boer vertrekt.
Na enige tijd belt hij tamelijk ontdaan bij de rabbi aan. "Het is me niet gelukt. Alle bladeren zijn weggewaaid of vertrapt. Wat moet ik nu?"
De rabbi zei: " Luister... Slechte praat over mensen verspreidt zich zo snel als de wind en kan niet meer worden teruggenomen in de tijd... Alles wat je doet of hebt gedaan ook andere foute dingen horen thuis bij die tijd. Schaamte is tijdverspilling waar niemand wat aan heeft. Daarom kun je alleen maar anders verder gaan... Dat is je enige optie... "
Ik knikte en begreep hem. Ik wist wat Sam bedoelde en bedankte hem voor zijn verhaal. Zinloze spijt als schaamte over fouten van vroeger is tijdverspilling... De enige optie is anders en wellicht beter dóórgaan.
"Dat geldt ook voor mij jammer genoeg ,"zei hij zijn telefoon voor den dag halend. Daarna namen we enigszins gehaast afscheid want hij moest snel terug om zijn zakenvlucht voor die dag nog op tijd te halen