Het intelligente kind
In de net verbouwde biologische winkel ontdek ik Astrid op haar ademende schoenen in wapperende laagjesmode. Haar verbazingwekkende intelligentie stopte toen zij haar hoge post had bereikt maar voldoet daar kennelijk om door te gaan met iedereen te imponeren. Asje -zoals zij in de huislijke kring wordt genoemd- is namelijk professor. Zij weet alles van haar vak en voor wat zij niet weet heeft zij net als Oprah Winfrey de nodige deskundologen die haar van alles "aanreiken" zoals zij dat na een cursis in assertiviteit, noemt.
Vermoedelijk heeft een topstylist haar voor haar peervormige figuur deze typische outfit geadviseerd waarmee je inderdaad opvalt.
Asje staat ter hoogte van de havermout en is in een biologische discussie verwikkeld met een winkelfunctionaris die zo beleefd mogelijk blijft glimlachen alhoewel hij vermoedelijk innerlijk tandenknerst.
Dat effect heeft Asje op veel mensen. Om het nog erger te maken kun je haar dan ook beter geen antwoord geven. Zelfs al heb je overduidelijk gelijk.
Er zal vast geen student het wagen haar tegen te spreken. En haar nijdasserige partner dan? Ik zie hem er vandaag niet bij. De havermout moet het vandaag dus zonder Peer stellen.
Het is wat bizar dat Peer ook professor is maar ik heb nooit kunnen ontdekken waarin. Dit tweetal zal thuis wel in heel geleerde termen converseren maar is daarnaast altijd bezig op elk niveau ieder ander te overtreffen. Dat is heel zwaar voor hun enige spruit die helemaal gekneed is tot professor in de dop. "Wij zijn mensen van onze tijd," heeft Asje mij ooit eens uitgelegd.
"Wij weten wat er voor een topjob komt kijken. Wij leiden ons kind daar bijtijds voor op." Ik stond tamelijk versteld want ik dacht dat dit meer iets van voetbalvaders was. Maar nee.
Hun dochter Fernanda wordt door Asje tot het uiterste geprest om als groot talent scholen door te racen. Daarbij wordt zijortdurend door adviezen van de ouders aan het personeel van school begeleid. Dat gebeurt beklemmend vaak want Fernanda moet en zal schitteren van talent . Dat wil haar veeleisende ouderpaar.
Er zijn al de nodige leraarsvergaderingen over geweest. Fernanda moet ononderbroken presteren. En de ouders dreigen met tijdverslindende procedures en acties als zij hun zin niet krijgen.
Hun supertalentje heeft al eens een klas overgeslagen maar het is nu de hoogste tijd om het arme kind opnieuw deze wondertruc te laten presteren. Volgens insiders is het een kind wat over een goede maar gemiddelde intelligentie beschikt.
Een leuk kind maar zonder vriendinnetjes of vrienden. Daarvoor heeft ze ook geen tijd want ze moet altijd leren. Haar huiswerk wordt dagelijks fanatiek overhoord.
Asje beweegt zich nu richting kassa. Helaas... Ik ben gespot.
"Heb je het gehoord?" vraagt ze terwijl ik afreken.
Mm... Dag! Sorry. Dat is van mij. Dankuwel...
Ik kan niet ontkomen.
"Fernanda gaat alweer een klas overslaan," voegt Asje me triomfantelijk toe. "Ze is uitzonderlijk intelligent."
Misschien vermoedt ze mijn onuitgesproken kritiek. Ze gaat tenminste juichend verder. "Voor haar verjaardag laten we nu een zwembad in de tuin installeren. Dat wordt een enorm feest waar de hele klas bij gevraagd wordt."
Ik glimlach beleefd. Ik ga niet met haar in discussie want ik weet dat ze dan zal doen of ze mij niet hoort. En na een paar keer dat proces herhaald te hebben zal ze mij aankijken of ik haar vreselijk behandel. Ze zal op lijzige toon herhalen wat ik haar vraag en dan gewoon verder gaan met haar eigen monoloog.
"Het wordt een echte party met een buffet en een DJ."
Hemelse goedheid... Nu zal ik de prijs van alle inspanningen nog moeten aanhoren. Ja hoor... Daar komt het.
Ik zie onderhand die tuin en dat zwembad al voor me. Vriendinnen die in kritische groepjes erheen gaan en Fernanda die daar doodsbang het feestvarken zal zijn. Ze weet maar al te goed dat zij zich ook hier weer waar moet maken. "We gáán er helemaal voor," vervolgt Asje.
Ze zwaait met haar biologische shopper waar de havermout toch in werd opgenomen -zoals ik in de gauwigheid heb kunnen constateren- alsof zij een groot ideologisch project kracht moet bijzetten. Ik slaak een diepe zucht.
Als zij met krachtige stappen verdwijnt denk ik aan een bekend lied over de Jiddische mamma. (Prachtig gezongen door Leo Fuld).
...How few were her pleasures,
Se never cared for fashions style
Her Jewels and her treasures
she found in her baby's smile...
Daar kan deze moderne moeder nog wel wat van leren.