Jezelf een cursus laten doen...

  Er valt niet aan te ontkomen dat ongeveer een miljoen mensen in ons land middelen slikken om hun depressieve gevoelen te onderdrukken. Wie ooit door die donkere tunnel is heengegaan zal er alles aan doen om dit nooit meer mee te hoeven maken.

Bij het opruimen van een kast vond ik nog die aantekeningen van mij over vroeger. Ergens in de vorige eeuw en voor sommigen in de buurt van het Stenen Tijdperk. Toen volgde ik samen met allerlei hulpverleners een cursus over een toen nieuwe methode. In rationeel denken of cognitieve psychologie. Ik herinner me zelf nu nog heel goed hoe erg ik het vond dat ik zo vroeg moest opstaan om op tijd ergens ver weg met de trein naar toe te reizen.

Dat was bar en boos om in het halfdonker- bijna nog in de nacht- de voordeur achter je dicht te gooien. De cursus waar ik mooie verhalen over gehoord had zat vol maatschappelijk werkers die benieuwd toeluisterden. Als ik er achteraf op terugkijk verbaas ik me erover hoe de cursusleider er in slaagde een eenvoudige training zo uitgebreid te behandelen dat ik vele keren opnieuw in de barre vroegte daarheen moest reizen.

Wat was de kern van al die lessen? Het leert je makkelijker zelf omgaan met je moeilijkheden. Dat doe je aanvankelijk met een schema maar later zit het schema meer in je hoofd. Laten we zeggen dat er iets is gebeurd waar je je druk over maakt of verslagen van bent. Deel eerst je gevoel daarover mee.

Schrijf maar op: Je kunt kiezen uit boos, verdrietig en blij maar in het laatste geval ga je gewoon met je leven verder en hoef je helemaal geen schema's in je gedachten te maken. Ben je boos of verdrietig of iets dergelijks? Zeg dan hoe je je liever zou voelen. Meestal is dat: ontspannen zijn.

Schrijf nu punt voor punt op wat je over die situatie waar je mee zit denkt. Haal daarbij allerlei vermoedens en gevoelens boven water. Maak maar een lange lijst. Hoe zou het allemaal kunnen zijn en wat vindt die ander ervan etc.

Heb je dat gedaan? Dan richt je een camera op de situatie die je zo kwaad maakte of heeft geschokt... Niet een echte camera op echte gebeurtenissen maar je denkt je dat eenvoudig in. Je doet alsof je toeschouwer bent bij een filmopname die je zelf maakt van wat er gebeurd is. En dat is belangrijk: nu ga je zorgvuldig na wat de camera "zag" en je noteert die gebeurtenissen. Een camera is objectief. Daardoor zie je een situatie dus ook op die manier.

Daarna ga je die notities eens doorlezen. En wat merk je dan op? Lees deze eenvoudige beschrijving van de gebeurtenissen nu eens door. Wat zie je? Gek is dat... Het is misschien toch niet wat je dacht... Het is anders.

Die cameracontrole maakt namelijk dat je iets heel cool kan zien...Dat bedaart grotendeels de stormen en onlust in je hoofd. Dat is fijn... Dat maakt je lasten veel lichter. Om tot een vergelijking te komen toon ik in het volgende artikel hoe het bij mij werkte. Zoals iedereen zich wel eens totaal verslagen voelt kon ik toen ook gebeurtenissen om mij heen niet aan. Dat gebeurt heel veel mensen iedere dag misschien even of langer ook nu nog.

Lang niet iedereen heeft dan zin om dat in een schema uit te werken maar toch maken die schema's met die camera het mogelijk allerlei gedachtenwolken weg te blazen. De cursusguru had het best in één ochtendje uit kunnen leggen. Maar alles bij elkaar genomen heb ik er geen spijt van er zo vaak en idioot-vroeg mijn bed voor uit te zijn gekomen.