Van der Klein over variaties in Helden
"Het verraste me wel toen de Paus zijn Paastoespraak hield in die grote lege St. Pieter. Je zag goed wat een prachtige grote kerk het is. Die renaissance-barokke bouwstijl en de vloer van zulke mooie gekleurde tegels zie je normaal nooit omdat er duizenden bezoekers overheen lopen."
Ik was meer onder de indruk van die Nederlandse bloemkweker die altijd de bloemen mag doneren maar nu buiten spel staat.
"Weet jij overigens Baruch dat ik heel officieel nog ergens als Rooms Katholiek sta ingeschreven?"
Nee. Je onthult nu aan mij wel een heel persoonlijk geheim. Voor mij geldt deze mysterieuze achtergrond uiteraard niet Van der Klein.
"Ha! En moet ik mij nu soms Don Camillo wanen.... Die leuke Roomse priester uit die oude film in dat zwaar communistische dorpje? "
Oh boy... Het enige wat ik wat er nu nog over weet is dat ik dat vroeger een mooie vent vond. Zo'n goeie en oprechte man met een heel sociaal karakter. Tegenwoordig zijn de helden uit boeken en films nooit meer sympathiek. Er zitten altijd een paar zogenaamde 'gekke rafelrandjes' aan.
"Waar heb je het over Baruch?"
Helden van nu zijn vaak gekweld en maken een ongelooflijke hoop heisa over wat hun tegenzit in het leven. En ze 'dóen het' als vanzelfsprekend alleen met sexpoppetjes maar trouwen vervolgens met een keurig huisvrouwtje.
"Ik zou het eerder kenmerken als een gemis aan sociaal gevoel bij die tegenwoordige hoofdpersonen. Het gaat bijna altijd over iets wat hun kleine ikje doormaakt en maar heel weinig erover dat wij allemaal met elkaar te maken hebben."
Dat heb je raak getroffen Van der Klein. Je kunt wel stellen dat de helden uit films en boeken van nu vrijwel altijd tamelijk zelfzuchtig en soms zelfs graag meedogenloos in plaats van sociaal denkend worden voorgesteld... Neem die heel populaire opeenvolgende James Bondfilms maar eens.
"Om maar te zwijgen over die opgefokte spierbaltypes als de Hulk en Zoirro uit de Marvelfilms. Met Thor en andere heldhaftig acterende spierbalpersonages gehuld in een jasje van mythologische verhalen... Daar konden massa's mensen ook geen genoeg van krijgen."
Sorry Van der Klein maar ik ging daar nooit naar toe. Waar kwamen die filmverhalen op neer? Vijandschap en strijd over van alles zeker en vermoordden ze elkaar dan?
"Nee. Dat gebeurde nooit. Dat laatste kon nooit. Ze sloegen elkaar wel voortdurend bont en blauw maar ze waren nu eenmaal onsterfelijk. Behalve de Vleermuisman ofwel Batman die volgde weer een heel andere richting"
Aha. Bijna wellicht dus meer een soort held uit onze tijd. Ik herinner me vaag iets er over. Wou hij niet de wereld redden? Je had Catwoman en Robin. Ik weet nog dat daar veel over werd gefantaseerd. Maar kunnen we nu s.v.p. terug naar de Tijd van Nu?
"Ik heb het juist over Nu Baruch. En over de Helden van Nu. Daarbij onderscheid ik dan fictieve en echte helden. Mensen die nu allemaal extra-uren draaien om andere mensen te helpen noem ik echte helden, Vooral als ze moeten werken in gevaarlijke omstandigheden."
Dat is iedereen vermoedelijk wel met je eens. Vooral nu in deze heftige tijd. Maar fictieve helden hebben we evenzeer hard nodig. Zij laten ons dromen.Dat neemt niet weg dat het in deze periode ook wel eens heel goed is dat de helden van vroeger wat meer op de voorgrond treden. Zij geven door hun positieve energie en simpele humor van vroeger weer wat oerkracht terug aan de mensen van nu.
BATMAN EN ANDEREN... HELDEN VAN VROEGER STAAN NU WEER MEER CENTRAAL...