Phia Baruch: Kappersgeluk
Wat was het heerlijk om gisteren na al die maanden weer door mijn kapper te worden geknipt! Het na-de-kappersdag-gevoel maakt de lucht nog mooier blauw. De lentebloemen die de woeste stormvlagen van gisteren hebben overleefd lachen mij tegemoet vanuit de voortuintjes van de huizen in de lange Amsterdamse straat. Hier kom ik dagelijks en er gebeurt van alles.
Er hangt ergens bij een woonhuis voor het raam een brief in onhandige drukletters: ... Je brief ontvangen maar zet je naam en adres erbij anders krijg je geen antwoord... Half achter de brief hangt een tekening van een gekleurd hart wat voor de helft zwart is afgetekend met een stippellijn. Is dat de brief? Welk mysterie schuilt hier achter? Een afgewezen liefde?
Verderop woont Het Keurige Gezin met de verantwoord ingerichte grote witte kamer. Daar komt die brief bepaald niet vandaan. Door de wijd open gordijnen ziet iedere voorbijganger de onberispelijke bank waarop het perfekte echtpaar iedere avond plaats neemt om gevarieerde en zeker smaakvolle - want ongetwijfeld door specialisten goedgekeurde - hapjes te nuttigen. Na anderhalf jaar hun blikvangend raam te zijn gepasseerd vraag ik me af waarom er nooit een pan of schaal op hun onberispelijke witte tafel rondzwerft. Maar het gaat mij ook helemaal niet aan. Er gaat mij zoveel niet aan.
Nu passeer ik de grote winkelramen waarin de witte pinguins en ijsberen als decoratie zijn vervangen door mollige kleine lammetjes met driehoekige feesthoedjes op en Paashazen met goud omrande lange oren je vragend aanstaren. Zij mogen of liever moeten juist wél gezien worden.
Bij de brug bij een heerlijke gratis boekenkast staat een mevrouw boeken uit te zoeken. Het is goed spul wat je hier kunt vinden. Ik kijk ook even de planken langs want ik heb er laatst nog een Philip Kerr gevonden die ik nog niet gelezen had. De mevrouw zegt dat ze een boek met een filosofische inhoud heeft opgediept. Het is een dik boek.
Terwijl ik ook even de planken langsga kijk ik ietwat twijfelend naar haar aanwinst. "Ik heb al eerder een boek van deze schrijver gelezen," zegt de mevrouw. "Waar ging dat over?" informeer ik belangstellend. "Het ging over een ontvoering van een kind,"zegt ze. "Was dat soms meer een thriller?" Maar dat had ik nooit mogen suggereren want zij las nooit thrillers. Dat was echt niet haar niveau.
Ik haalde nu een boek met inderdaad romantische onzin van de plank. "Dat zou ik nooit lezen," zei mevrouw met een onverholen minachting. Ze keek me spits aan door haar witte bril. "Het spijt me wel maar zoiets vind ik helemaal NIETS." Het was duidelijk dat zij intellectueel ver boven mij uit torende. Bovendien maakte zij nu aanstalten om weg te gaan. Er was iets met mij wat haar ontstemde. Dat was duidelijk maar ik heb al lang geleden geleerd dat alles een kwestie is van perspectief.
En ik was zo gelukkig met de mooie dag en mijn na maanden opgeknapte haardos. Al had ik er wel direct na mijn vertrek bij de kapper een flinke regenbui op gehad maar ik besloot dat ik haar niet verder wilde ergeren met mijn laag ontwikkelde boekensmaak.
Ik liep dus maar haastig door maar zag later even snel naar haar omkijkend dat ze niet was weggegaan nu mijn verwerpelijke persoonlijkheid zich zo vanzelfsprekend had laten overrulen door haar voortreffelijke inzichten. Ze trok heftig nog wat andere boeken van de plank.
Het was een feestelijke dag voor mij en ik wilde dat het dat voor mij zou blijven. Er kwamen mij enkele onbekende fietsers en leuke wandelaars voorbij die mij zomaar groetten waarvan je kon zien dat ze er hetzelfde over dachten. Het was een mooie dag. En het is fijn als je daarvan kunt genieten maar het HOEFT niet natuurlijk.