Phia Baruch: Kom uit die kast nu....
Soms komt alles tegelijk op je pad. Daar meldde zich een onderzoekster in een dekenachtige lange jas gemaakt met van die gevulde nylonblokken met een grote capuchon omrand met kunstbont. "Het is vandaag een vrije dag ook voor u,"meldde ze en bekeek mijn in lichtblauw jack gestoken gestalte met enige nauwelijks waarneembare tegenzin. "U wilt zeker wel een vraag van ons beantwoorden?"
"Wat is een vraag?"dacht ik. "Zeker wil ik dat. Zegt u het maar..." Ze rommelde wat op een schermpje wat iets groter was dan mijn mobiel. Terwijl ze met een ondoorgrondelijk gezicht daarop tikte wachtte ik het af. "Wij zijn van een onderzoeksplatform," zei ze. "Wij bestuderen referenties voor iedereen t.a.v het niet seksistisch, racistisch-, homofoob-, dogmatisch- en multireligieus denken..." Ik begreep dat ze het voorlas want ze keek me niet aan toen ze dat zei maar de gedachte kwam wel even boven: "Waar heeft deze intellectuele dame het over?"
Ook dacht ik dat ze nog wel heel jong was maar met alle macht probeerde indruk te maken door heel stoer te doen. "Mag ik even weten hoe jullie onderzoeksplatform heet of waar het van uitgaat?" "Wij zijn wat dat betreft nog volledig in de startfase,"zei ze. "Maar ik kan u verzekeren dat het gaat om een groep professioneel geïnteresseerde mensen."
"Staat dat in het verband met het klimaat?" vroeg ik met een ernstig gezicht. Ze zocht iets op op haar mobiel of e-pad en tikte er op. "Zou dat een bezwaar zijn dan?"vroeg ze. Ik zei dat dat geenszins een bezwaar was. Haar vingers bleven teleurgesteld boven het tablet zweven.
Daarna vroeg ze: "Zou u of een direct gezinslid als dat mogelijk of nodig zou zijn bereid zijn om direct uit de kast te komen en iedereen open daarover tegemoet te treden?"
Ik reageerde enigszins verbaasd... Waarom niet? Kwam het daar nu allemaal op neer? Dat hele gedoe op zo'mooie voorjaarsdag. Ik bekeek de persoon in de dekenjas wat nauwkeuriger en zag vermoeide buitenlandse trekken. In sommige culturen bestaat geen gender-onduidelijkheid. Je bent 'hij' of 'zij' en dat héb je maar te zijn. Helemaal dit of dat. Punt uit. Anders zwaait er wat. Er bestaat niets anders dan de vaste voorgeschreven weg die je moet gaan.
Ik zei: "Zet die capuchon maar rustig af. Voor mij mag iedereen uit de kast komen. Er zijn heel veel mensen die daar net zo over denken... Voor hun mag je zijn wie je bent. Het gaat er helemaal en alleen om hoe het voor jouzelf allemaal is..."
Op dat moment klonk er wat gestommel achter ons en zetten twee mannen een groot meubelstuk achter ons neer. "We gaan verhuizen," riepen ze. "Als jullie deze kast nodig hebben willen we hem wel even bij jullie langs brengen..."
"Zeker met zo'n scheur in de deur," reageerde de vertegenwoordiger van het onderzoeksplatform en vulde zogenaamd iets in op de pad. "Nu is het genoeg,"zei ik. "Ik begrijp je. Zet die capuchon nu maar af. Je hebt het uitgeprobeerd en je voelt als okay."
Dat gebeurde. "Boyslook valt te prefereren," voegde ik er kalm aan toe. "Ik probeerde maar wat," hoorde ik onhandig mompelen. "Een toneelstukje dus... "
Soms zijn toneelstukjes heel verhelderend. "Daarvoor heb je ook publiek nodig,"zei ik. "Mijn applaus heb je verdiend hoor. Laten we hier verderop maar eens even koffie halen. "
De mannen achter ons vertrokken. We spraken nog even. En we dachten allebei dat die kast precies op de juiste plek was neer-verhuisd.