Phia Baruch: Man met Merkwaardige Neus
We begonnen een tamelijk heavy gesprek. Zij had in een zonnig straatje naast het park een strijdlustig uitziend heerschap op een bankje voor zijn huis zijn krant zien lezen. Toen zij hem passeerde kruisten hun blikken elkaar. "Hij had een steile witte kuif, baardje en enorme krulsnor," vertelt ze. "Dag Dame,"zei hij. "Door alles goed in mijn krant door te nemen hoop ik mensen die een vraag stellen een goed antwoord te kunnen geven. U mag wel hier plaats nemen Dame..." O ja, zei ik.
"Het ontroerde me want ik denk dat niemand hem ooit wat zal vragen," ging ze onverstoorbaar verder. Denk je? Vermoedelijk krijgt hij echt wel vragen als het een betaling betreft... " Nouja. Dat. Maar iedereen heeft toch af en toe aandacht nodig in zijn leven," reageerde ze. "Dat is heel gewoon hoor. Maar je weet alleen niet wat sommige mensen er voor over hebben om dat te krijgen... Toen ik dichterbij die meneer kwam zag ik dat hij over zijn neusrug een lange brede vertikale donkergrijze streep had laten tekenen waarin 3 zwarte kruisjes waren aangebracht..." Ga wég... Zoals bij een Amsterdammertje? Zo'n paaltje? Echt? Was die Keizer Wilhelmsnor nog niet genoeg?
Misschien alleen omdat hij gek op Ajax is, dacht ik toen hardop. Ben je bij hem gaan zitten? Nee. dat had ze niet gedaan. Meestal willen mensen allleen aandacht krijgen maar geven is heel moeilijk of gaat zelfs helemaal niet overwoog ik. "Het was after all een man met een hele gekke neus,"gaf ze toe. "Het is treurig hoe ver mensen soms moeten gaan om aandacht te krijgen... Deze meneer lukt het niet om dat zomaar te krijgen."
Daar zitten inderdaad veel mensen mee... Er zijn nu eenmaal heel veel anderen die alles alleen vanuit hun eigen wereld bekijken. Ze hebben geen raakvlak met anderen en dáár willen ze zich ook niet voor openstellen. Misschien gaan ze te makkelijk om met de creativiteit van anderen ...
"Je moet in feite ook niet afhankelijk zijn van wat anderen van je denken,"zei ze. "Je moet zelf weten wat je vindt of denkt of wel of niet moet doen." Ja okay.... Makkelijk gezegd maar als je partner, ouder, kind of collega je dagelijks afkraakt, zei ik. Je voelt je dan werkelijk niets meer. Je weet niet waar je het zoeken moet... Je voelt je diep ongelukkig...
We waren even samen stil terwijl diverse dieptepunten onze geest passeerden.
"Weet je,"ging ze toen dapper door, "Ik heb laatst een lezing gehoord van iemand die zei dat er in ieder leven Lagen Van Liefde zijn. Er zijn in ieders leven wel eens mensen geweest die je geholpen hebben. Ze leerden je je veters te strikken of lieten je weten dat je heus wel de moeite waard was of toch ergens wel gelijk in had... Je kwam ze op school tegen of op straat..."
Dat was mooi gezegd. Iemand die iets recht zet bij je bedoel je? "Of je ergens bij helpt. Misschien maar even maar het geeft je een zetje in de rug..."
Zij vertelde over vroeger en haar tante Es die zelf al oma was. Zij vond het heel belangrijk dat haar dochter recht had op een prettig leven met haar partner. Die ging met hem met vakantie naar Italië en kocht leuke jurken. Ze genoot maar de twee volwassen dochters keurden hun moeders gedrag af. Oma zag dat heel scherp en zei dat haar kleindochters jaloers waren. Ik vond tante Es geweldig."
Grandioos... Zo heeft iedereen wel herinneringen aan situaties waar anderen je doorheen hebben geholpen... Daar kunnen we af en toe even dankbaar bij stilstaan. "Klopt. Dan komen we er doorheen. Maar we moeten het after all toch wel zelf dóen," zei ze.
GA WÉG... ZOALS BIJ EEN AMSTERDAMMERTJE... ZO'N PAALTJE?