Phia Baruch: soort van arrogantie
Er zijn van die mensen die zo'n schwung hebben en jou glanzend sterk voorbij flitsen terwijl jij juist helemáál je dag niet hebt. Dat maakt iedereen wel eens mee. Je loopt ergens zonder veel energie alleen door de drukke stad en je zou ook niemand bij je willen hebben. Het is een kwestie van afwachten tot je energie weer terug is. Maar je komt dan wel voortdurend hip geklede mensen tegen die in leuke lange gesprekken met elkaar gewikkeld schijnen te zijn. Gelukkig zie ik bij de pinautomaat een paar enorm sacherijnig kijkende slordige mannen wantrouwig om zich heen staren. Het geeft mij dan zo'n weldadig gevoel dat ik niet de enige ben die op deze zomerdag baalt.
Maar dan passeer ik tot overmaat van ramp ook nog in die lange zijstraat dat huis met een bord op de gevel waarop staat: Dit huis is een huis waarin we heel gelukkig zijn... Het staat er echt en ik probeer niet verder te lezen over deze vandaag voor mij pijnlijke supertoestand. Maar journalisten zitten er nu eenmaal van huis uit ook mee dat ze alles willen weten. Ik moet gewoon verder lezen wat op dat bord staat op die gevel want het hangt daar niet voor niets.
Er staat ook nog: Wij lachen hier veel en knuffelen elkaar vaak want wij zijn heel blij in dit huis ... Ik staar naar het naast de voordeur aan de gevel hangende bord naar de krullerige zwarte letters en vraag me af of hier misschien een krasvrij toneelspelersgezin woont. Of een stel poppenspelers met veel fantasie die in kaboutertaal met elkaar converseren. (Zoiets van: Heb jij Sneeuwwitje al geknuffeld vandaag Kleine Puntmuts?... Hahaha... Niemand vertellen Grote Dwergbaard. Zij is niet thuis want ze heeft een Geheime Relatie met De Boze Wolf. Zullen we even blij knuffelen?)
Ik scheur mij als een ware zondares los van deze paradijselijke sfeer en loop door naar de grote biologische en supergezonde winkel om iets gemakkelijks voor het eten van deze avond te halen. Het wat makkelijks eten is natuurlijk iets wat iedereen voor vandaag bedacht heeft. De hele plank waar ik altijd een ruime keuze van tamelijk kant-en-klare vegan gerechten vind is nu leeg.
Behalve een stuk of zes speciaal door de kok bedachte salades. Dat is wel geschikt voor een zomerse avondmaaltijd. Een beetje luxueus. Maar als je op het etiket leest wat die kok zelf allemaal presteert in de speciale keuken van die bijzondere winkel kom je automatisch diep onder de indruk.
Er schijnen artikelen in bladen over zijn manier van koken te staan. Je mag zelfs als klant van de winkel een kooksessie met deze begaafde kok bijwonen.
Ik lees een prachtige tekst over drie soorten verschillende bijzondere salades van-de-dag die door deze kok zijn bedacht en kies er eentje uit. Wel een beetje duur maar als het zoiets bijzonders is?
Voor de zekerheid ga ik als ik thuis ben toch nog even langs de supermarkt en haal wat simpele geschilde aardappeltjes en groente. Dat is maar goed ook want de salade die zo geweldig zou zijn blijkt gortdroog en smaakt totaal niet. Het is een volkomen misser.
Maar dat gold zeker niet voor de rest van de veel goedkopere maaltijd. Ik wil nu niet om die ene overgewaardeerde salade de hele gezondheidswinkel verguizen maar de 'geweldige' kookwonderen van die kok zijn voor mij over en uit. En om daar zulke verhalen over af te steken is wel een soort van arrogant...