Phia Baruch: The cat is listening
"
Vroeger waren mensen zo langzaam ... Wij zijn van de zappgeneratie," verklaart Hosse die iedereen steeds weer verveeld moet uitleggen dat Hosse een heel bekende Drentse naam is. Hij is de handige redactionele reparateur van alles en nog wat. We zijn hem dankbaar. Maar over de volgens hem 'zwaar overleefde grappen' uit de dagen waar ik uit voortkom (moet ik daar hahaha echt om lachen?) hoef ik hem vandaag echt niet te vertellen.
"Hmm vriend... In jouw tijd heb jij supergelijk. Maar jij draait toch ook nog wel bijna dagelijk vinyl met oldies waar je zus en jij gek op zijn?" vraag ik, waarna hij geïrriteerd en te vlug een contact uit de muur van ons oude huis rukt. "Die grappen van vroeger hoef je mij niet mee aan te komen," reageert hij. "Wat gebeurt er nu weer... Die muren van vroeger van dit huis verdragen ook al niks. Ik kom het contact morgen vastzetten want ik moet op tijd op het station zijn. Mijn oma heeft gedonder met haar afwasmachine en ze haalt me precies op tijd met haar auto van de trein." Hij haast zich naar buiten richting fiets en zoeft weg. Good guy... denk ik.
Als iedereen verder ook weg is overweeg ik dat het volgens de huidige talk of the town wel een 'enorme boost is' voor het zelfvertrouwen van deze ijverig klussende student dat hij overal als onmisbaar wordt beschouwd. Hij woont nu al jaren met zijn eveneens studerende zus bij zijn vader omdat ze nergens een kamer kunnen vinden. Heel jammer.
Ik zou hem beter wensen maar ik zoek nu een boek over Joodse humor van Salcia Landmann en blader het door tot een passage met grappen over vervoer en treinreizigers. Er wordt tegenwoordig veel te weinig gelachen. Het grote leed wordt dagelijks met soeplepels vol aan ons uitgedeeld. Toch kun je ook soepeler reageren en er zijn ook nu stoere types die dat ludieke gen bezitten. Als een vorm van kracht. Vroeger hadden mensen ook veel problemen. Laat ik maar even wat humor van vroeger op de catwalk plaatsen!
Intussen moet ik daarvoor dan wel vooraf uitleggen dat treinen en treinreizen vroeger heel wonderbaarlijk werden gevonden. Een beetje zoals mensen van nu aanvankelijk over electrische auto's dachten. Daarvoor reisden mensen met wagens ergens heen of naar gelang van hun welstand per koets. Vaak waren mensen ook heel arm. De wereld was veel minder georganiseerd en joodse mensen mochten bepaalde beroepen niet uitoefenen.
Uit die vroegere tijd stamt: "Op mijn tocht, vorige winter door de Karpaten werd mijn wagen achtervolgd door 99 wolven..." Hoezo precies 99? "Ik wou eigenlijk zeggen: honderd, maar dan hadden jullie natuurlijk beweerd dat ik overdrijf."
Nu enkele treingrappen?
Wenen: Noorderstation. Itzig loopt naar het loket, blijft staan, mompelt wat: "Zal ik naar Krakau of helemaal naar Praemysel gaan?" De loketbeambte ongeduldig: "Nou komt ér nog wat van?" Itzig:"Zeg eens... Een beetje beleefd alsjeblieft! D'r zijn nog meer stations in Wenen!"
Tulpenpot vindt het treinkaartje veel te duur en vraagt: "Kunt u me niet wat korting geven op de prijs?' De beambte wordt kwaad. Tulpenpot probeert hem zijn standpunt duidelijk te maken. Intussen vertrekt de trein. Waarop Tulpenpot triomfantelijk zegt: "Ziet u nou wel... Dat is uw verdiende loon!"
Deze gaat over de ontzettend arme joden van vroeger die toch met de trein wilden reizen maar geen kaartje konden betalen en zich soms onder de banken verstopten.
Een conducteur vindt de wagon verdacht leeg. Hij kijkt onder de banken en ja, daar hebben zich twee joodse mannen verstopt. 'Heb medelijden," smeekt de ene "mijn dochter trouwt morgen in Lemberg: ze is mijn enige kind en ik heb geen geld voor een treinkaartje!" De conducteur krabt op zijn hoofd en voelt medelijden. "En u dan?"vraagt hij de andere man. ïk ben zijn zwager," legt deze uit. "hij heeft me uitgenodigd voor de bruiloft."
HIER IN CASTRICUM IN HET LEGE WINKELCENTRUM HADDEN WE VEEL PLEZIER... HUMOR MAG IN ELKE GENERATIE OP DE CATWALK ... MIS DIE LACH NIET ALS HIJ VOORBIJ KOMT WANT LACHEN MAAKT VRIJ EN STERK ...