Phia Baruch: een gezond diner
Het regent opeens zo hard. Het water stroomt en gutst naar beneden. Ik probeer terug uit de supermarkt een paraplu omhoog te houden en tegelijk een paar zware tassen te tillen. Maar ik sta toch stil als mijn Best Friend belt. Net terug van een buitenlandse reis waar hij belangrijke gesprekken heeft gevoerd. Terwijl ik haastig de tassen en mijn helaas te natte schoenen vanuit een aanstromend beekje op het trottoir verschuif roep ik: "Bel je straks thuis terug," in mijn mobiel.
"Hoe ver ben je?" vraagt hij argwanend want hij kent mijn route en is bang dat hij te lang moet wachten. "Bén bij het huis 'met de Porceleinen Poppen' roep ik terug en hang op. "Hij weet precies waar dat is. Hij en ik zijn er vaak al fantaserend op de kade langs gelopen. Er woont een statige dame die verschillende porceleinen poppen op haar vensterbank heeft staan. Het zijn romantische beelden uit oude tijden vol hofdames en lakeien.
Wij vermoeden dat de dame de poppen uit een erfenis heeft gekregen. Er zijn hofdames met pruiken en hoepelrokken bij en mijn B.F. denkt dat zij 'de erfenis' heeft gekregen als verarmd en ver familielid van een rijke familie. "Het zal een oud-tante zijn geweest," veronderstelt hij. "Ongetrouwd omdat haar knappere jongere zuster alle aanbidders afpikte."
Dat was ik totaal oneens met hem. "Absoluut niet. Ze was al lang blij dat ze door haar begerige jonge zogenaamd leuke zuster van al die rijke slapjanussen af was,"reageerde ik nijdig waarna hij in lachen uitbarstte.
Ik stap flink door en kom redelijk natgeregend en koud thuis maar stort mij dan meteen op mijn mobiel. Het uitpakken van boodschappen kan wachten. Eerst wil ik horen of zijn zaken goed verlopen zijn. "Heel goed. Ging onverwacht vlot. De rest wikkel ik in Nederland wel af."
En ben je die-en-die nog tegen gekomen... etc. etc. want meestal komen dan de verhalen los. Ja hoor. Hij heeft in één van hun huizen nog met die bekende ongelooflijk rijke meneer gegeten waar ik ooit ook eens een verhaal over geschreven heb. En hoe was het?
"Het ging wel. We zaten heel ver weg van elkaar. Zijn vrouw was er ook bij."
Zij is toch die ontzettend knappe vrouw waar de pers steeds waanzinnig graag roddelverhalen over schrijft? Ze zijn toch nog wel bij elkaar? Droeg ze een speciale jurk of zo'n moderne combi van een pantalon en een kimonojasje?
" Bedoel je zo'n soort kort badjasje? Iets in donkerrood met gouden randje geloof ik droeg ze. Ze is verrassend en ook aardig ja. Maar ze worden allebei de hele tijd gebeld ook onder het eten en dan is het : Sorry... Ze luisteren even... En dan zeggen ze: Yes... of ook: No... En dan hangen ze pijlsnel op en eten ze verder."
Spraken ze ook met jou over zaken?
"Niet over hun of mijn zaken. Het ging meer over het klimaat en wanneer ze weer konden vliegen met hun jet enzo. Ze eten nogal vlug maar zoals gezegd worden ze onderhand steeds gebeld."
Hun zaken gaan dus altijd door ook tijdens het eten... Maar was het eten lekker?
"De borden waren een plaatje. Zo mooi opgemaakt... Als een schilderijtje. Alleen lag er bij elke etensgang maar heel weinig op het bord. Alles was wel supergezond en zo... En ze gaan ook altijd heel vroeg naar bed."
Dat is bekend. Het is hun heavy levensmotto. Vroeg naar bed al nemen ze volgens een artikel uit de Times dan toch ook nog even een paar zakenstukken over de deals van de volgende dag door.
"Ik vind het prima hoor want ieder leven is waardevol. En zij doen hun uiterste best voor de principes waar zij in geloven."
Zo is dat. Wil jij misschien vanavond bij mij hutspot komen eten? Ook heel gezond hoor. Met plakken roggebrood erbij desgewenst met stroop. En een overheerlijk toetje. Hoe en wat dat is blijft een verrassing...
"Misschien is het niet helemaal zo gezond want ik vermoed dat er slagroom aan te pas komt,"verzucht hij. "Het zal me weer uren trainen op de sportschool kosten. Maar je kunt op me rekenen. Over een uurtje ben ik bij je."