Camera-vriend veel dank...
Beste camera-vriend... Weet je nog dat we november van dat jaar Rudolf Nurejev gefotografeerd hebben tijdens een repetitie van Gisele in het Rai Congres Centrum? En dat we in 1970 in Wembley Stadion in Londen de wedstrijd Engeland-Nederland hebben gevolgd. In 72 zagen we in het oude Ajax stadion De Meer achter her vijandelijk doel hoe Johan Cruijff moeiteloos met bal en al het strafschopgebied kwam, ja inderdaad net als balletdanser Rudolf Nurejev...
In october dat jaar keken we – jij met een 300 mm lens op je neus, - bij een brug naar de voorbijgaande fietsers en drukte ik af Het werd een foto die in World Press Photoboek van 1973 zou komen. Dat hebben we samen nog eens in 75 en 77 gedaan. Die laatste keer was je erbij toen de mooie Amerikaanse Dahlia West zich voor ons helemaal bloot gaf. Bijzondere prestatie voor een camera, drie maal in het World Press Photo book.
Weet je nog oude vriend , dat we een uur naast een sexwinkel , in het portiek van bioscoop Tuschinki gescholen hebben, tot een keurige oudere dame vol verontwaardiging naar de etalage keek. Ik heb je toen jarenlang een 28 mm omgedaan, die je trouwens heel goed stond. En ik zou bijna vergeten hoe we samen in de hete zomer van 75 talloze dia’s hebben geschoten van het leven in Amsterdam.
Ik kreeg jou ooit ook van mijn ouders die mijn talent daarmee wilden stimuleren. En wat was jij trots toen er een diashow van die zomer vertoond werd in onder meer de Engelenbak, Paradiso, het Vondelpark. Van die foto van een baby in een kinderwagen zijn later nog zo’n 130.000 ansicht kaarten over de wereld verspreid.
Je was erbij toen ik Robert Doisneau in zijn huis in Parijs interviewde maar ook als ik de straten van Amsterdam afstruinde naar mooie momenten in het dagelijks leven. Je was die jaren wel veeleisend, moet ik zeggen. Je moest altijd mee en je had de pest in als ik een keer zonder jou de deur uit ging…
Met jou voelde ik me nooit eenzaam, ook al zat ik 'allenig' op een feestje of tijdens een punkconcert in een klerieherrie op het podium van Paradiso waarna ik nog drie dagen doof ben geweest. Nee, jij had nergens last van…
Na bijna twintig jaar onafgebroken dienst en toewijding kreeg je een beetje last van oudedags kwaaltjes. Zo kan ik niet meer onder 1/60 fotograferen. Ik heb toen gekozen voor een neefje van je de Nikon FG. Dus : het is in de familie gebleven.
Nu geniet je al lang van een welverdiende rustige oude dag maar speciaal voor vanavond heb ik je weer eens van de boekenkast gehaald om je hier op de fotografenavond in het zonnetje te zetten. Je was van 1968 tot 86 mijn steun en toeverlaat.
Dankjewel voor alles wat je voor me gedaan hebt!