Even Er Tussendoor: Komen waar je nooit geweest bent ⛵️
Soms beland je in een verhaal dat je meesleept — of op een plek waar je zelf nooit bent geweest.
Op weg naar de buitenlandse winkel kwam ik Myrna tegen. Ze zei dat ze vandaag het gevoel had in een andere wereld te verkeren door het boek dat ze aan het lezen was.
“Ik ben helemaal ergens anders,” zei ze. Het bleek een aangrijpend verhaal te zijn over een familie van vele generaties garnalenvissers. Ik wilde niet zo flauw zijn om te zeggen dat ik nooit garnalen at. “Boeken zijn geweldig,” antwoordde ik. “Vooral als je zo helemaal wordt meegenomen in een verhaal.”
Ik vond het verbazingwekkend dat Myrna, die jaren als danseres in musicals en clubs had gewerkt en nu een grote Japanse plaat voor haar raam heeft hangen, zich verdiepte in Hollandse garnalenvissers.
“Ik moest even weg,” zei ze, “maar eigenlijk zit ik met mijn hoofd nog helemaal in Moddergat. Ik weet niet waar het ligt, maar ik ga het straks opzoeken op de kaart.”
Ze liep snel door naar huis, en ik begreep dat daar die garnalenvissers uit het boek vandaan kwamen. Mensen kunnen je zo verbazen. Ze laten je opeens een heel andere kant van zichzelf zien. En misschien speel jij zelf ook ineens een rol in hun verbeelding.
Je hoort wel eens van mensen die horloges verkopen of andere spullen en dan zeggen dat bekende mensen die aanbevelen — terwijl het helemaal niet waar is.
En soms kom je jezelf tegen op plekken waar je nooit bent geweest. Bij een zogenaamd coachingpaar bijvoorbeeld, dat mijn naam als lokkertje gebruikte. Hoe gek wil je het hebben? Handig bedacht, maar ze vergaten me even te vragen.
Ik stel voor dat ik voortaan zelf mag bepalen waarvoor mijn naam wordt ingezet. Misschien voor een taart, of een treinreis — maar zeker niet voor andermans relatietherapie.
En voor die bootreis heb ik je trouwens óók niet uitgenodigd hoor. ⛵️