Even Er Tussendoor — De Flesjes 😊

Geschreven door Phia Baruch.

Er staat een klein flesje in mijn kast dat ik ooit kreeg van een vriend. Hij kwam terug van vakantie met zijn partner en gaf mij dat doosje alsof het iets geheims was. Ik opende het thuis, haalde alleen even de dop van het minuscule flesje en rook eraan. Meer niet. 

Het staat er nog steeds als nieuw, alsof het nooit gebruikt mag worden. Misschien omdat de geur die je niet draagt, langer blijft bestaan.

Naast dat flesje staat er eentje in een roze met wit geruit doosje. Ik dacht dat het verpakkingstheater was, maar toen ik laatst de dop eraf draaide bleek de geur net zo ouderwets als het doosje beloofde.

Keurig, maar van een verleden dat niemand heeft meegemaakt, alleen geraden.

Het derde flesje kocht ik ooit voor de vorm: een krankzinnige driehoek met een geur die totaal onverwacht heerlijk bleek. Toen ik het droeg zeiden mensen: *Wat ruik je lekker, waar kan ik dat kopen?" 

Dat was leuk, tot ik met iemand meereed die ineens het autoraam naar beneden draaide — “ik heb last van je geur.”

Het was bijna niets, maar het raampje was genoeg. Sindsdien gebruik ik het zelden.

Mensen zeggen dat je aan parfum kunt wennen. Ik denk dat je vooral leert WIE eraan ruikt.

BARUCH NUMBER ONE (GEEN WOORD TE VEEL).