De Vredestrein – Aflevering 7: Het Licht Op Het Perron
De Vredestrein is neergestreken op Station Zilverbeek. Jongeren stromen massaal uit de wagons, aangetrokken door de yogatent en de belofte van “beweging, ademhaling en vrijheid”. Een zachte stem galmt uit luidsprekers: “Vergeet uw grenzen. U bént uw mogelijkheden. Dit wordt begeleid door het Systeem.”
In de meditatiecoupé zit een man met een witte tulband, die zichzelf niet bij naam noemt. Hij heet alleen *De Begeleider*. Voor hem staat een bordje: “Ik spreek namens het Systeem.”
Hij fluistert: “U heeft geen naam nodig. U bént.” Tante V. sist: “Ik ben iemand die koffie nodig heeft. Dat is wat ik ben.”
OP HET PERRON.
Een kleine, pientere man van de H.W\.P. – sectie Glazenwassers & Garagehouders – drukt een doos in Rafaëls handen. “Rafaël , we willen je eren. Dit is ons insigne. Ons ereteken namens onze branche. Je moet het opspelden. Voor de camera. Zodat de camera's het tonen. Wij sponsoren de beweging.”
Rafaël opent de doos en bekijkt het insigne. Het stelt een bezem voor, met een moersleutel erin gedraaid. Hij zwijgt.
Vanaf de andere kant van het plein nadert een groep jongeren met N.L.S.-vlaggen waarop staat: “Het Licht is in ons. Werk niet, maar straal het uit wie je ook echt bent.” En ze dansen, bezield, in kringetjes.
Een journalist mompelt verontrust in zijn microfoon: "BREAKING - “Wat ooit satire leek, is nu coalitie. De H.W\.P. en de N.L.S. zijn samen op tour. Dit is een nieuw politiek genre: de Nieuwe Systeem Werkers.” De sympathieke kunstenaar Peter Onbedoeld mompelt wat in zijn polshorloge. Er heerst een vreemde sfeer.
RAFAËL AARZELT.
Hij wil het insigne niet dragen. Maar ook niet de beweging ondermijnen. De kleine man van de H.W\.P. fluistert: “We hebben het licht nodig, Rafaël. En de stemmen van de glazenwassers. Zonder jou verliezen we de steun van de werkers én de zwevers.”
Rafaël zucht. Dan neemt Lyra het over. Ze pakt de microfoon.
“Lieve mensen. Adem in. Adem uit. Dit is geen toneelstuk over wie ons bestuurt. Dit is een plein vol mensen die willen leven.”
Ze kijkt naar het insigne, houdt het omhoog alsof het een insect is. “Als dit een symbool is van eer, waarom voelt het dan als druk? Als u echt in het Systeem gelooft – laat het dan zelf beslissen.”
Het kleine mannetje grijpt zijn telefoon en belt een hoger geplaatste. “Ze weigeren! Maar wij sponsoren niet voor niets!”
LYRA:
“Misschien moet u zich dan laten sponsoren door uzelf. En anders zing ik voor u een lied. Dat is goedkoper dan politiek.”
De jongeren juichen. De vlaggen van de N.L.S. worden ironisch omgeknoopt tot hoofdbanden.
De Begeleider in de trein zucht en sluit zijn ogen. “Het systeem is in verwarring. Misschien is dat ook een fase.”
LATER IN DE TREIN.
Felix stuurt een spraakmemo naar de redactie: “Lyra hield het hoofd koel. De moeder van Lyra, de beroemde Mammie Van Windschicht, momenteel op voetreis door de Dolomieten heeft haar dochter berispt vanwege haar uiterlijk op X, maar ze krijgt likes waar Frans Timmermans jaloers op zou zijn.”
De journalist Ton Goedhals noteert: “We schrijven een 3-kolommer over de transitie tijdens de toer van De Vredestrein.
" LICHT FAALT, WERK WEIGERT. ALLEEN DE LIEFDE SPREEKT NOG."
DOOR : ELIAN BRON EN PHIA BARUCH